Pagina 85

Een blog over boeken, wat ik lees en wat ik ervan vind



Eric Frattini – Het labyrint van water

Door Joop Liefaard 18 januari 11

Afdera Brooks, een briljante archeologe, ontvangt het bericht dat haar oma op sterven ligt. In een laatste gesprek met haar geeft oma haar de opdracht om een eeuwenoud manuscript, dat ligt opgeslagen in een kluis in New York op te halen. Het manuscript blijkt het evangelie van Judas Iskariot te zijn. In het evangelie wordt verteld dat niet Judas Jezus Christus heeft verraden waardoor deze aan het kruis kwam, maar dat de echte verrader Petrus was. En Petrus is de stichter van de rooms-katholike kerk en het moge duidelijk zijn dat wanneer de inhoud van het evagelie wereldkundig zou worden gemaakt de kerk op zijn grondvesten zou schudden. Het is het Vaticaan er daarom alles aan gelegen om de publicatie te voorkomen.

Adfera besluit om het manuscript dat zich in een deplorabele toestand bevindt, te laten restaureren en vertalen. Dit besluit had zijn beter niet kunnen nemen want al snel nadat wetenschappers, antiquairs en verzamelaars in aanraking komen met het evangelie, worden zij vermoord door een speciale eenheid van het Vaticaan. Het aantal moorden is in dit boek dan ook erg hoog. Ook Adfera moet tijdens haar zoektocht naar de oorsprong van het manuscript, een zoektocht die haar over de halve wereld brengt, vrezen voor haar leven.

Eric Frattini is een Peruviaanse auteur en hij schreef El laberinto de agua in 2009. Het is het zoveelste boek in een lange reeks van boeken die begon met de Davinci code van Dan Brown. Origineel is het thema van het boek dan ook niet. Het is een nieuwe poging maar dan in een ander jasje om de echtheid van heersende opvattingen en dogma´s binnen de rooms-katholieke kerk ter discussie te stellen. Op zich is daar niets mis mee maar omdat het kunstje al vaak is vertoond kan het niet meer boeien.

Daarbij komt nog dat het verhaal niet altijd even goed in elkaar zit en nergens echt spannend wordt. Het taalgebruik is vaak oubollig en hoogdravend en dialogen hebben regelmatig weinig relatie met de context waarin zij zouden moeten plaatsvinden. De obligate ingredienten voor dit soort verhalen zijn ruim voor hande, zoals geheime boodschappen, oude teksten, archeologische vindplaatsen, oude kerken en kathedralen, de meest vooraanstaande geleerden van onze tijd etc. etc., zij zijn er allemaal. Wat interessant aan het boek is, is de wetenschappelijke verantwoording, die Frattini geeft. Hij weet heel veel over oude religies en het ontstaan ervan, archeologie, oude manuscripten en de talen waarin zij gecshreven zijn en hij weet dit op aangename wijze op de lezer over te brengen. Ondanks deze positieve noot bleef ik toch achter met een onbevredigend gevoel. Niet echt een mooie leeservaring.

☆ ☆

© Joop Liefaard

Volg dit blog

Ontvang de laatste berichten in je brievenbus