Onlangs verscheen de misdaadroman Hellekind van de Vlaamse schrijver Bram Dehouck. De ontvangst van het boek was lovend. Omdat in Brazilië geen Sinterklaas wordt gevierd heb ik het boek mijzelf gisteren kado gedaan. Bram Dehouck heeft een aantal van de lovende recensies verzameld en verwerkt in een bericht dat op zijn weblog verscheen. De tekst van dat bericht tref je hieronder aan.
HellekindWorldCat•LibraryThing•Google Books•BookFinder In de eerste weken na publicatie heeft Hellekind al goed gescoord in de Nederlandse pers.
Hans Smit van het cultuurprogramma Opium noemt het ‘een prachtig boek‘.
Voor Anne Jongeling van nu.nl is het ‘een kunstig kat-en-muisspel‘ waarin ‘de waarheid ongrijpbaar is als een stuiterballetje in een spiegelpaleis’.
‘Een scherp, prachtig geschreven verhaal‘, schrijft Robert Gooijer in NRC Handelsblad.
‘Hellekind is een bijzonder boek‘, meldt Gerd Boeren op Ezzulia.nl. ‘Enerzijds een spannende pageturner, anderzijds een heel gevoelig, intens boek dat tot nadenken stemt. Het heeft een verrassend plot, een goede dosis humor, sprankelende dialogen en beklijvende personages.’
Ine Jacet sluit haar recensie op misdaadromans.nl af met: ‘Dehouck laat wederom zien dat hij zijn vak uitstekend beheerst, hij behoort zonder twijfel tot de top van schrijvers van Nederlandstalige misdaadromans.’
In Trouw gaat Edwin Kreulen nog een stap verder: ‘Zijn collega’s moeten vrezen dat Dehouck er voor de derde keer met de Gouden Strop vandoor gaat, want weinig Nederlandstalige thrillerauteurs kunnen tippen aan zijn schrijverschap.’
Voor Aly Rook van Omroep Flevoland lijkt dat geen goed idee. Ze noemt Hellekind een ‘uitermate slim gegeven’ met een ‘verbluffend einde’, maar vraagt zich ook af: ’Hij zal toch niet weer de Gouden Strop winnen? Ik hoop het niet, want drie keer achter elkaar dezelfde winnaar,’ – ze vergeet even Gauke Andriesse – ’dat vind ik niet zo interessant. Het moet een ander worden!’