Forensisch psychologe Paula Maguire werkt in Londen bij een afdeling van de politie die vermiste personen moet opsporen. Haar successen zijn niet onopgemerkt gebleven en als in het Noord-Ierse stadje Ballyterrin twee meisjes worden vermist, krijgt Paula het verzoek om de politie daar te helpen. Ballyterrin is Paula’s geboorteplaats en zij heeft er slechte herinneringen aan. Toch besluit zij om op het verzoek in te gaan. Ze vertrekt naar Noord-Ierland en neemt haar intrek in het ouderlijk huis waar haar vader nog steeds woont.

De Noord-Ierse Unit Vermiste Personen staat onder leiding van Guy Brooking, een Engelse politie-inspecteur. Het is niet alleen Paula die achtervolgd wordt door demonen uit haar jeugd, ook Guy werkt om bepaalde redenen niet langer in Londen. Tijdens het onderzoek begint Paula verbanden te zien tussen de verdwijningen waaraan zij werkt en verdwijningen van een jaar of twintig geleden. En alles rondom die zaken is omringd door geheimzinnigheid en betrokkenen zijn weinig geneigd tot samenwerking met de politie. Kerk en religie lijken overal bij betrokken te zijn.

‘… onze strategie te coördineren met andere units van over de grens en samen met hen betere resultaten te bereiken met de opsporing van vermiste personen…’
Toen Paula de hoek om kwam, hoorde ze al stemmen uit de vergaderruimte komen. Shit, ze waren zonder haar begonnen. Ze was de eerste dag al te laat.
‘God, sorry, ik stond in de file.’ Ze kwam de kamer binnenvallen in het kleine gebouw waarin haar nieuwe team gehuisvest was. ‘Ik wist niet dat het tegenwoordig zo druk was in Market Street.’
Neutrale gezichten rond de tafel. Vier, vijf mensen. ‘Mevrouw Maguire?’ De man bij het schrijfbord was lang en blond en hij had een aanwijspen in zijn hand. ‘Kom binnen. Guy Brooking, van de Metropolitan Police, maar ik ben hier een jaar gedetacheerd.’
Haar nieuwe baas, een Engelsman in Ierland. Paula ging op een van de plastic stoelen zitten. Iedereen keek haar aan. ‘Sorry dat ik zo laat ben. Dat komt… het verkeer is echt veel drukker dan ik gewend ben.’
Guy Brooking was een vlotte prater. Paula staarde naar haar afgekloven nagels, verlegen door al die nieuwe mensen.
‘Nu u er ook bent, mevrouw Maguire, zal ik het team even voorstellen.’ Hij gebaarde soepel naar de anderen. ‘De unit Vermiste Personen is enkele maanden geleden van start gegaan – u hebt het dossier gelezen, neem ik aan?’ Ze knikte en hoopte vurig dat hij daar niets over ging vragen. ‘Dan weet u dus dat de unit is opgericht naar aanleiding van een rapport over het hoge aantal vermissingen in Ierland, en op aanbeveling van beide kanten van de grens om daar eilandbreed aandacht aan te gaan besteden.’ Paula voelde dat de aandacht van de andere leden van de unit een beetje inzakte; dit hadden ze allemaal vast al veel vaker gehoord. ‘Onze taak is de cold cases onder de loep te nemen en waar nodig de betreffende lokale politie te adviseren het onderzoek te heropenen, dit alles met de bedoeling de cijfers wat betreft onopgeloste zaken te verbeteren.’ De man praatte als een officieel rapport.

Verloren is de tweede misdaadroman van de Noord-Ierse schrijfster Claire McGowan. Haar debuut The Fall is niet in Nederland verschenen. Verloren is het eerste boek van een serie die de forensische psychologe Paula Maguire als protagoniste heeft. Paula is een eigenzinnige onderzoekster met een sterk karakter. Zij laat niet over zich lopen. Claire McGowan heeft een boeiende schrijfstijl. Ze weet je heel goed bij het verhaal te betrekken. De personages zijn overtuigend uitgewerkt en er is veel aandacht voor de op religieuze identiteit gebaseerde animositeit tussen de verschillende bevolkingsgroepen in (Noord) Ierland . Hetzelfde geldt voor de ressentimenten die nog steeds bestaan tussen bv. Ieren en Engelsen.

Het onderwerp van het verhaal is beladen en tegen de achtergrond van de bedenkelijke rol van de politiek en de kerk in Noord Ierland en hun verwevenheid met elkaar zelfs controversieel te noemen. Het gaat over vrouwen, ongewenste zwangerschappen, de gruwelijke scheiding van moeders en kinderen en de afschuwelijke rol van de kerk bij deze gebeurtenissen; zaken die men in Ierland liever zou willen vergeten. Claire McGowan zorgt er voor dat dit niet gebeurt en dat is op zichzelf al een grote verdienste van dit boek. Schrijven over dit soort gevoelige onderwerpen herbergt het gevaar in zich dat het verhaal melodramatisch kan worden en dat gebeurt in beperkte mate ook met Verloren.

Het boek is boeiend maar echt spannend wordt het nergens. Er zijn de nodige wendingen en soms heb je te doen met Paula die het maar niet kan laten om steeds maar weer over het randje van haar bevoegdheden te gaan. De kwaliteit van haar werk maakt echter dat zij er mee weg komt. Want kwaliteit levert Paula af. Zij geeft nooit op omdat zij weet die een verdwijning niet noodzakelijkerwijze eindigt in het vinden van een stoffelijk overschot. Dat is ook in dit boek het geval. Van al die verdwenen jonge vrouwen is niet iedereen Verloren.

Tip: De film The Magdalene Sisters uit 2002 geeft een goed beeld over deze zwarte bladzijde uit de Ierse geschiedenis.

****

Engelse titel: The lost
Vertaling: Lidwien Biekmann
Uitgeverij: Ambo|Anthos – Amsterdam
ISBN: 978 90 414 2385 6

© 2013 Joop Liefaard