Brenna Spector wordt haar hele leven al achtervolgd door de mysterieuze verdwijning van haar zuster Clea. Waarom stapte zij achtentwintig jaar geleden in een blauwe auto en verdween zij? Het is een gebeurtenis die Brenna in haar greep houdt; een obsessie die haar zo in beslag neemt dat zij het contact met haar dochter Maya begint te verwaarlozen. Brenna wordt echter met beide benen op de grond gezet wanneer Maya wordt ontvoerd. Is dit een wraakactie van een teleurgestelde klant die zij niet wilde helpen bij de opsporing van haar verdwenen zoon of hebben de pesterijen op school ermee te maken? Brenna tast in het duister en belandt in een sinister spel dat niemand lijkt te kunnen winnen.
Alison Gaylin is een Amerikaanse journaliste die in diverse kranten en tijdschriften over kunst en entertainment heeft geschreven. In 2005 debuteerde ze met de thriller Hide your eyes. In 2013 verscheen en ze was, het eerste deel van een trilogie over privédetective Brenna Spector, die lijdt aan een zeldzame neurologische afwijking waardoor ze geen enkel detail van haar leven vergeet. Deze thriller werd gevolgd door in het donker en nu is er het laatste deel, blijf bij me.
ALPHA BETA stond er op de boodschappenzak. Geen winkel die Brenna kende en eentje die ook helemaal niet meer bestond, ontdekte ze zodra ze de zak had meegenomen naar haar appartement en de naam had gegoogeld. Het was een winkelketen aan de westkust die in 1995 op de fles was gegaan. De zak was een relikwie, evenals alles wat erin zat.
Brenna had behoefte aan antwoorden. Zakken van een failliete supermarkt duizenden kilometers ver weg met achtentwintig jaar oude kleren erin kwamen niet uit zichzelf in afgesloten gebouwen terecht. Iemand moest iets gezien hebben, gehoord hebben. Iemand moest deze persoon binnengelaten hebben.
Brenna rende naar beneden. Ze wilde op de begane grond beginnen en dan naar boven toe werken, maar toen ze bij het appartement van mevrouw Dinnerstein op de eerste verdieping kwam, zag ze dat de deur op een kiertje stond en dat de oude vrouw wantrouwig naar buiten keek.
‘Je hoeft niet zo te schreeuwen,’ zei mevrouw Dinnerstein, wier voornaam Ina was. Dat wist Brenna, niet omdat ze zich ooit had voorgesteld, maar omdat ze op 8 februari 2005 per ongeluk een brief van de kredietafdeling van Macy’s had gekregen waar ‘dringend en persoonlijk’ op stond en die was gericht aan Ina R. Dinnerstein. Ze had hem zonder er verder iets over te zeggen onder de deur van haar benedenbuurvrouw geschoven.
‘Werkelijk,’ zei mevrouw Dinnerstein. ‘Dat is echt heel onattent.’ Ze praatte heel zachtjes, maar de afkeur was duidelijk hoorbaar.
Een vaag lamplicht scheen achter haar dat door haar dunne, witte haar filterde, waardoor het leek op te lichten. Brenna woonde en werkte al bijna zeven jaar in dit gebouw. Al die tijd had ze niet meer van het interieur van het appartement van mevrouw Dinnerstein gezien dan dat lamplicht.
Wat een donkere plek om te wonen. Die gedachte maakte Brenna onverklaarbaar treurig. ‘Neemt u me niet kwalijk, mevrouw. Ik wilde u niet lastigvallen, maar hebt u misschien iemand zien binnenkomen met…’
‘Je had ook even kunnen aankloppen om te vragen of ik iemand had gezien. Je had niet door het hele gebouw hoeven te schreeuwen.’
‘Ik… schrok. Iemand heeft een zak laten liggen…’
Het is een mooi geschreven thriller die boeit vanaf het eerste hoofdstuk. De personages zijn prima uitgewerkt. Brenna is sympathiek maar zij zal nooit de prijs van moeder van het jaar winnen. Maya, haar 13-jarige dochter gedraagt zich vreemd. Trent LaSalle, haar assistent en computernerd is een man met een gouden hart die zich uitermate excentriek gedraagt en politieman Nick Morasco is erg behulpzaam maar lijkt iets te verbergen. En dan is er Evelyn, de moeder van Brenna. Wat is de echte reden van haar afstandelijkheid? Het is de kracht van Gaylins schrijfstijl dat ze er in slaagt alle karakters hun eigen “look and feel” te geven waardoor zij erg authentiek overkomen. Dat getuigt van talent.
Alison Gaylin bouwt het verhaal goed op waarbij zij de actuele gebeurtenissen afwisselt met herinneringen van Brenna. De manier waarop zij dat doet is geraffineerd en leidt niet tot verwarring. De verwijzingen naar eerdere boeken zijn helder en daarom kun je blijf bij me afzonderlijk lezen. De spanning wordt goed opgebouwd en leidt naar een ontknoping die totaal onverwacht is. Je wordt helemaal op het verkeerde been gezet. Brennas gave helpt haar enorm bij haar speurwerk maar het beperkt haar ook. Ze heeft beelden van mensen die nu niet meer zijn wat ze ooit waren en dat bemoeilijkt de interpretatie. Je kunt je afvragen of je wel zo blij moet zijn met zo’n perfect geheugen. Misschien ben je beter af met herinneringen die door de jaren heen hun spel met je hebben gespeeld en een eigen, gekleurde plek in je leven hebben gekregen.
Blijf bij me is het laatste deel van een trilogie. Een definitief afscheid van de sympathieke Brenna Spector. Aan de ene kant is dat jammer want het zijn prima thrillers die naar meer smaken; aan de andere kant is er iets voor te zeggen op het hoogtepunt afscheid te nemen. En dat is wat blijf bij me is, het beste deel van de trilogie. Een overtuigend verhaal waarin alles op zijn plaats valt en waarin alle overgebleven vragen worden beantwoord. Het einde van deze driedelige serie is schokkend en ontroerend tegelijk en bovenal zeer geloofwaardig. Een indrukwekkende en waardige afsluiting.
Engelse titel: Stay with me
Vertaling: Harmien Robroch
Uitgeverij: De Boekerij - Amsterdam
ISBN: 978 94 023 0475 6
© 2016 Joop Liefaard