Brenna Spector is een privé-detective die lijdt aan hyperthymesia, een zeldzame neurologische aandoening die maakt dat je je alles tot in detail kunt herinneren. Meestal ligt er aan het ontstaan van de aandoening een traumatische gebeurtenis ten grondslag en in het geval van Brenna is dat de verdwijning van haar oudere zus Clea, die dertig jaar geleden in een auto stapte en nooit meer thuis kwam. De nooit opgeloste verdwijning achtervolgt Brenna nog iedere dag.
Als haar vroegere baas Errol Ludlow haar vraagt onderzoek te doen naar de verdwijning van performancekunstenares Lula Belle weigert Brenna aanvankelijk maar haar nieuwsgierigheid wordt gewekt als zij een video van Lula ziet. In die video vertelt Lula een verhaal over een gebeurtenis uit Brennas jeugd en het verhaal komt precies overeen met de herinnering die Brenna ervan heeft. Hoe kan Lula Belle dit weten? Wat weet zij over de verdwijning van Clea? Is deze mysterieuze vrouw in de schaduw misschien haar vermiste zus Clea? Brenna raakt geobsedeerd door de zaak en begint aan een gevaarlijk speurtocht.
Alison Gaylin is een Amerikaanse journaliste die in diverse kranten en tijdschriften vooral over kunst en entertainment heeft geschreven. In 2005 debuteerde ze met de thriller Hide your eyes en met dat boek werd ze genomineerd voor de prestigieuze Edgar Award. Met de thriller en ze was (And she was) won ze in 2013 een Shamus Award. In het donker is deel twee in de Brenna Spector serie.
In een mooie en ontspannen schrijfstijl construeert Alison Gaylin een interessant en boeiend plot met Lula Belle als middelpunt. Een performancekunstenaar die de harten van vele mannen sneller doet kloppen. Er blijft veel te raden bij haar half pornografische optredens waarbij haar gezicht altijd in het donker is. Dat verklaart ook haar enorme populariteit. Zij is een mysterie, een hype en een cult.
Ze klikte op de afspeelknop. Lula Belle boog en strekte zich tot een smachtende pose waarbij elke spier in haar lichaam betrokken leek en zuchtte. Haar stem was fragiel als lucht. Brenna keek toe, en dacht na over wat Trent had gezegd. Ze kruipt onder je huid en blijft daar… Was Errol ook een fan?
‘Ik mis mijn papa,’ zei Lula Belle. ‘Hij was de enige in de wereld die ervoor kon zorgen dat ik nergens bang voor was.’ Ze draaide naar links en hief haar hoofd alsof ze plotseling een ster zag. ‘Vroeger was ik voor allerlei dingen bang,’ zei ze. ‘Het donker, spoken, de oude buurvrouw – ik wist zeker dat ze een heks was. Honden, spinnen, slangen… zelfs betonmolens, als je je dat kunt voorstellen.’
Brenna zette grote ogen op. Ze schoof dichter naar het scherm toe.
‘Ik had me op de een of andere manier in het hoofd gehaald dat die betonmolens een soort… ik weet het niet, reusachtige stofzuigers waren of zoiets. Ik dacht dat ze me via de achterkant konden opzuigen en me zouden vermengen met al dat zware, natte cement en dat ik er nooit meer uit zou komen en geen lucht meer zou krijgen.’
‘Ik ook,’ fluisterde Brenna.
‘Maar mijn vader, hij zorgde ervoor dat alles goed kwam. Hijregelde een nachtlampje voor me. Hij beschermde me tegen die gemene oude vrouw. Hij zei tegen me dat de honden en slangen banger waren voor mij dan ik voor hen, en daar had hij gelijk in. Maar één ding dat mijn vader deed was het allerbeste. Telkens als we in de auto langs een betonmolen reden, zong hij een liedje voor me…’
Nee… Dat kan niet waar zijn…‘Ik weet niet of hij het zelf had verzonnen of niet, maar het ging ongeveer zo… Cement mixer, turn on a dime, make my day ’cause it’s cement time, cement mixer, you’re my pal, ain’t gonna hurt me or my little gal…’
Brenna’s adem stokte. Ze kende dat liedje, kende het goed genoeg om het te kunnen meezingen. Ze kende het even goed als de achterbank van blauw vinyl van de witte Mustang die haar vader altijd de Landhaai had genoemd, ze kende het even goed als de sterke handen op het stuur, de geur van Old Spice, en de stem, die diepe, lachende stem waar ze zo dol op was maar die haar steeds weer ontglipte. ‘Wees maar niet bang, liefje, hij doet je niks, het is gewoon een bus voor bouwmateriaal.’ Papa. ‘Net als die bus die grote kinderen naar school brengt, alleen is deze voor het spul waar ze schoolpleinen van maken! Cement mixer, turn on a dime…’
‘Weet je hoe mijn papa die betonmolens noemde?’ fluisterde Lula in de camera. ‘Hij noemde ze schoolbussen. Voor de ingrediënten van schoolpleinen. Is dat niet grappig?’
‘Man, ik zal haar missen,’ zei Trent, die weer terug in de kamer was gekomen.
Brenna draaide zich snel naar hem toe. ‘We nemen die zaak,’ zei ze.
De personages zijn goed uitgewerkt. Brenna is sympathiek maar zij zal nooit de prijs van moeder van het jaar winnen. De manier waarop zij met haar 13-jarige dochter omgaat irriteert af en toe. Trent LaSalle, haar assistent en computernerd is achter de fraaie woorden over zijn veroveringen en het vele haargel, een man met een gouden hart. Nick Morasco is de politie-inspecteur die erg behulpzaam is maar iets voor Brenna lijkt te verbergen.
Belangrijk in het verhaal is de neurologische aandoening waaraan Brenna lijdt. Tijdens het onderzoek komen regelmatig herinneringen aan haar jeugd naar de oppervlakte. Ze helpen haar bij het onderzoek, zijn moeilijk te onderdrukken maar maken Brenna ook kwetsbaar. Alison Gaylin verwerkt ze kundig in het verhaal zonder dat ze verwarring veroorzaken.
Het verhaal komt wat traag op gang maar als de vaart er eenmaal inzit is in het donker een thriller die heerlijk leest en boeit. Je krijgt steeds stukjes informatie die je een idee over de afloop geven maar die afloop is uiteindelijk toch heel anders dan je je had voorgesteld. De ontknoping is spannend, origineel en geloofwaardig. Er is een open einde met een aantal vragen die hopelijk in een volgende Brenna Spector thriller beantwoord zullen worden.
Engelse titel: Into the dark
Vertaling: Herman van der Ploeg
Uitgeverij: De Boekerij - Amsterdam
ISBN: 978 94 023 0226 4
© 2015 Joop Liefaard
Alison Gaylin - in het donker. Spannend, origineel en geloofwaardig