In de omgeving van Kiruna, in het hoge noorden van Zweden wordt Sol-Britt Uusitalo dood aangetroffen in haar woning. Zij is op gruwelijke wijze vermoord. Haar kleinzoon Marcus die de moord moet hebben gezien wordt gevonden in een speelhut in het bos. Officier van justitie Rebecka Martinsson en politie-inspecteur Anna-Maria Mella onderzoeken de moord en ontdekken dat er in de familie van Sol-Britt meerdere personen onder verdachte omstandigheden om het leven zijn gekomen. Is Marcus het volgende slachtoffer?
Kort voor de Eerste Wereldoorlog verhuist de jonge en mooie Elina Pettersson van Stockholm naar Kiruna om daar als onderwijzeres te gaan werken en wat meer glans aan haar leven te geven. Zij begint een relatie met de machtige Hjalmar Lundbohm, de directeur van ijzermijn. Uit deze relatie wordt een zoontje geboren, dat door Hjalmar niet erkend wordt. De gevolgen hiervan zijn voor Elina erg vernederend.
De herfstrivier praatte nog altijd met haar over de dood. Maar op een andere manier. Vroeger was hij zwart. Hij zei: Je kunt er een eind aan maken. Je kunt het dunne ijs op lopen, net zo ver tot het barst. Nu zei de rivier: Jij, mijn meisje, bent niet meer dan een knipoog. Dat voelde als troost.
Officier van justitie Rebecka Martinsson sliep rustig door het wolvenuur heen. Ze werd niet meer wakker van de angst die met zijn hoorns binnen in haar stootte, in haar groef en rondwroette. Geen transpiratie, geen hartkloppingen.
Ze stond niet langer in de badkamer in die zwarte pupillen te staren, klaar om haar haar af te knippen of iets in brand te steken, het liefst zichzelf.
Het is goed, zei ze in plaats daarvan. Tegen zichzelf of de rivier. En soms tegen iemand anders, als ze de moed hadden ernaar te vragen.
Het was goed. Goed dat ze haar werk kon doen. Haar huis schoon kon houden. Niet aldoor een droge mond en uitslag kreeg van al die medicijnen. Goed dat ze ’s nachts kon slapen.
En af en toe lachte ze zelfs. Terwijl de rivier voortstroomde zoals hij al vele generaties vóór haar had gedaan en nog lang nadat zij verdwenen was zou blijven doen.
Nu, op dit moment, in die windvlaag die leven heette, kon ze lachen en haar huis schoon houden, haar werk doen en in de zon op haar verandatrap een sigaret roken. Daarna zou ze heel lang niets zijn.
Of niet soms? zei de rivier.
Ze hield ervan om de boel netjes te houden. Het huis precies zo te laten als in de tijd van haar grootmoeder. Ze sliep in de alkoof op de geverniste bedbank. Op de vloer lagen kleden van repen stof die haar oma had geweven. De presenteerbladen hingen in geborduurde dienbladhangers.
De tweede zonde is een goed geschreven en toegankelijke misdaadroman. De titel van het boek verwijst naar Avaritia. Het is in de rooms-katholieke traditie een van de zeven hoofdzonden en heeft betrekking op het nastreven van rijkdom en macht, vooral als dat ten koste gaat van anderen. Åsa Larsson verstaat de kunst om mooie en beeldende sfeertekeningen te maken en karakters goed uit te werken. Het verhaal heeft twee lijnen waarvan er een teruggaat tot de jaren rond de Eerste Wereldoorlog van de vorige eeuw. Aanvankelijk lijken de twee verhaallijnen niets met elkaar te maken te hebben, maar naarmate het verhaal vordert wordt duidelijk dat schokkende gebeurtenissen uit het verleden hun weerslag hebben op de actualiteit van vandaag de dag.
Het verhaal wordt zorgvuldig opgebouwd en het plot zit goed in elkaar. Er is veel oog voor detail zonder dat dat afleidt en ten koste gaat van de spanning. Die is van begin tot einde voelbaar aanwezig. Ook is er aandacht voor de onderlinge animositeit binnen het politiekorps, er moet een ego worden gestreeld. De ontknoping, waarin alle puzzelstukjes op hun plaats vallen, is redelijk spannend.
Åsa Larsson bewijst met De tweede zonde dat zij tot de top van Zweedse misdaadliteratuur behoort. Zij is misschien in Nederland een beetje ondergewaardeerd en hopelijk draagt deze boeiende en sfeervolle misdaadroman er toe bij daar verandering in aan te brengen.
***
Zweedse titel: Till offer åt Molok
Vertaling: Erica Weeda
Uitgeverij: Ambo|Anthos – Amsterdam
ISBN: 978 90 414 2359 7
© 2013 Joop Liefaard
Meer over Åsa Larsson
In het noorden van Zweden wordt tijdens midzomernacht de contoversiële predikante Mildred Nilssen vermoord. Zij is op gehangen in de kerk waar zij zojuist een dienst heeft geleid. Mildred is een feministe en heeft in de gemeenschap waar zij voorgaat veel vijanden gemaakt. Anderen daarentegen zijn weer dol op haar.
De juriste Rebecka Martinsson heeft ziekteverlof na een traumatische ervaring en besluit om de draad van haar leven weer een beetje op te pakken en met een collega naar het noorden te reizen voor een zakelijke bespreking. Hier hoort zij van de moord op de predikante en wordt zij weer geconfronteerd met de moord op andere predikant; een moord met vreselijke gevolgen die haar ziekteverlof heeft veroorzaakt.