Kun je iets over jezelf vertellen?

Samen met mijn man woon ik in een fijn huisje in Papendrecht. We hebben nog wel een huisgenoot; een merkwaardige kat die we nooit een naam hebben gegeven. Sportief ben ik niet echt. Bij goed weer wil ik nog weleens de fiets pakken voor korte stukjes, en als ik vastzit met een verhaal dan leen ik een hond van iemand om mee te wandelen en na te denken over hoe het verder moet. Dat werkt prima. Echt bijzondere hobby’s heb ik ook niet. Schrijven is als hobby begonnen, maar dat zou ik nu zo niet meer willen noemen. Het is ook lang niet altijd leuk. Het valt misschien ergens in een grijs gebied tussen ‘serieuze hobby’ en ‘werk’.

Lezen heb ik altijd heel veel gedaan, maar het wordt voor mij steeds lastiger de redacteur in mezelf uit te schakelen en ‘gewoon’ een boek te lezen puur voor de ontspanning. Sinds een tijdje heb ik de kleurboeken voor volwassenen ontdekt. Heerlijk is dat. Me even ergens op concentreren, terwijl ik tegelijkertijd mijn gedachten op de vrije loop kan laten gaan. En verder kijk ik graag films, series en documentaires.

Ik ben dol op spelfouten verbeteren. Toen ik als kind al tienen voor mijn dictees haalde, had ik nog geen idee dat ik daarmee geld zou kunnen verdienen. Nu werk ik als corrector voor een aantal uitgeverijen en het is het leukste werk wat ik ooit gedaan heb. Daarnaast werk ik ook als redacteur voor particulieren. Het geeft me veel voldoening om andere schrijvers te kunnen helpen met hun manuscripten en de verhalen te zien groeien na wat aanwijzingen en tips van mijn kant.

Verder werk ik ook nog twee dagen per week als beleidsmedewerker bij Syndion, een stichting voor mensen met een handicap. Tien jaar geleden ben ik daar ooit begonnen in de thuisondersteuning en sinds september 2014 heb ik na een reorganisatie deze nieuwe functie. Ik vind het heerlijk dat ik hierin ook weer op een andere manier mijn schrijftalent kan inzetten.

Waarom ben je gaan schrijven en waarom schreef je Ongrijpbaar?

Als kind van een jaar of tien, elf schreef ik al vele verhaaltjes. Die gingen vaak over kannibalen, marsmannetjes of mummies. Dat was maar een korte periode. Ergens rond mijn 25^e begon ik pas weer verhalen te schrijven, die ik instuurde naar schrijfwedstrijden. Dat leverde me af en toe een nominatie en publicatie op. Dat was een goede motivatie om de stap te zetten een thriller te gaan schrijven.

Ik schreef Ongrijpbaar vanuit de gedachte dat ik een prettig leesbaar en onderhoudend boek wilde schrijven. Niet alleen maar plotgericht, maar waarbij ook juist de verhaallijn van de hoofdpersoon belangrijk is.

Voorafgaande aan Ongrijpbaar heb je een aantal succesvolle kinderboeken geschreven. Het schrijven van een kinderboek lijkt mij totaal anders dan het schrijven van een thriller. Hoe heb je die omschakeling gemaakt?

Het schrijven van de kinderboeken ging me makkelijker af dan het schrijven van Ongrijpbaar. Bij het verzinnen van een kinderverhaal denk ik altijd terug aan wat ik zelf leuk vond om te lezen als kind. Ik probeer ook terug te voelen in hoe ik zelf als kind tegen dingen aankeek.Bij het schrijven van Ongrijpbaar was het moeilijk om de hoofdpersoon los te koppelen van mijzelf. Er zullen dan ook ongetwijfeld wel onbewust stukjes van mezelf inzitten.Voor het schrijfproces zelf zit er eigenlijk niet zoveel verschil in. Ik werk ook vaak aan verschillende verhalen tegelijk en kan daartussen makkelijk schakelen.

Door de discussie over de rol van Zwarte Piet bij het kinderfeest van Sint Nicolaas is Ongrijpbaar in eens actueel geworden omdat de ontvoering van Nick plaatsvindt tijdens de verstoring van de intocht van Sint Nicolaas. Hoe kijk je aan tegen deze Zwarte Pieten discussie?

Ik begrijp dat er mensen zijn die zich er niet prettig bij voelen door de stereotypering die er van de figuur Zwarte Piet uitgaat. En ik denk dat het goed is dat de discussie er is, hoewel mensen er te veel in doorslaan door dingen te roepen als ‘blijf van ons feest af’. Het veranderen van het uiterlijk van Piet ervaren zij als een bedreiging voor het sinterklaasfeest en daardoor zijn de reacties zo heftig. Maar de essentie van het sinterklaasfeest zal hetzelfde blijven, of Piet nu oorringen in heeft of niet.

De Engelse schrijver R.J. Ellory is van mening dat er steeds minder aandacht is voor lezen en dan vooral onder jongeren. Zij zien de noodzaak om een boek te pakken en het ook werkelijk te lezen niet meer. Deel jij de mening? En als jongeren al gestimuleerd moeten worden om meer te gaan lezen bij wie zou je die taak dan willen neerleggen?

Ik denk dat er door de opkomst van het YA-genre juist nu jongeren meer geprikkeld worden om te gaan lezen. Ik pleit er zelf voor dat jongeren voor hun literatuurlijst op school naast de standaard literaire klassiekers, ook zelfgekozen YA-boeken mogen kiezen. En ga daar dan met de jongeren over in discussie. Wat zijn de thema’s van die boeken, wat maakt een boek literair? En is het wel belangrijk dat een boek literair is? Leer je niet net zo veel (of voor jongeren juist meer) door het lezen van boeken die aansluiten bij hun interesses?

Vind je dat het genre van het spannende boek genoeg gewaardeerd wordt in literaire wereld? Connie Palmen sprak in een dronken bui nogal badinerend over het thrillergenre.

Ik denk dat dat helemaal niet van belang is. Een boek moet worden gewaardeerd door de doelgroep waarvoor het geschreven is. Wat heeft het voor waarde als mensen hun mening uitspreken over boeken die ze helemaal niet graag lezen?

Hoe ga je om met kritiek op je boeken en wat zou volgens jou de rol van een recensent moeten zijn?

Van goed onderbouwde kritiek kan een auteur altijd leren. Dat vind ik dan ook belangrijk in de rol van een recensent. Onderbouw de goede en de zwakke punten. Het doet altijd even pijn als er iets in een recensie staat dat niet zo positief is. Maar als lukt om er afstand van te nemen en er met een objectieve blik naar te kijken, kun je er misschien wel iets uithalen. Om dat te kunnen doen moet er wel flink wat tijd overheen gaan. Je boek is toch een heel klein beetje ‘je kindje’.

Je bent niet alleen schrijfster maar je werkt ook als redactrice. Hoe verhouden die twee zich tot elkaar? Bijten ze elkaar of voeden ze elkaar?

Die twee disciplines vullen elkaar heel goed aan. Ik leer als auteur hoe het is als er een redacteur naar mijn werk kijkt en wat waardevolle opmerkingen zijn. Daarnaast heb ik als redacteur geleerd om objectief te kijken naar hoe een verhaal in elkaar zit. Spanningsbogen, eigenheid van personages, dialogen enzovoorts. Door sterke en zwakke punten in andere verhalen te herkennen, herken ik ze ook sneller in mijn eigen verhalen.

Er is de laatste jaren veel te doen over het illegaal downloaden van muziek, films, software en nu ook e-boeken. Veel e-boeken worden op het internet via diverse websites illegaal aangeboden en de schrijver mist daardoor inkomsten. Zie je dit al een grote bedreiging voor schrijvers en de toekomst van het boek?

Het is niet alleen het illegaal downloaden van e-books, maar ook het feit dat lezen wordt verdrongen door andere bezigheden. Mensen zijn veel meer bezig met hun mobiele telefoons. Het is een continue bron van hapsnap-informatie. De concentratie om urenlang in een boek te lezen is bij veel mensen daardoor minder ontwikkeld. Ik merk het zelf ook. Zeker bij het lezen op de e-reader. Met een papieren boek kan ik me beter concentreren. Dus wat dat betreft denk ik niet dat die zullen verdwijnen.
Verder heb ik het idee dat korte verhalen weleens populairder kunnen worden. Een verhaal dat je in de tijd die je in de trein op weg naar je werk zit kunt lezen bijvoorbeeld. Deze worden tegenwoordig ook volop digitaal aangeboden via iTunes, Smashwords en nu is er ook Amazon als mogelijkheid.
Schrijvers zullen net als muzikanten op zoek moeten gaan naar andere verdienmodellen. Dat zie je ook weer aan alle schrijfcoaches en redactiebureaus die er de afgelopen jaren zijn bijgekomen.

Kun je iets vertellen over het volgende boek dat je gaat schrijven?

Ik ben altijd met verschillende projecten bezig. Er ligt een kinderboek waar ik al anderhalf jaar mee bezig ben en waar nog een herschrijfronde overheen moet. Ook heb ik nog twee korte kinderverhalen die ik wil uitwerken.
Daarnaast ga ik binnenkort in gesprek met de uitgever van Ongrijpbaar over een nieuwe thriller. Er is een manuscript dat ik nog voor Ongrijpbaar schreef en waar een goed plot in zit, maar dat een geheel herziene uitwerking vereist. Of ik begin met iets nieuws, waar ik al wat vage ideeën voor heb. Nog genoeg te doen dus!
Ik ben altijd met verschillende projecten bezig. Er ligt een kinderboek waar ik al anderhalf jaar mee bezig ben en waar nog een herschrijfronde overheen moet. Ook heb ik nog twee korte kinderverhalen die ik wil uitwerken.