Fjällbacka is in de greep van de winter, wanneer inspecteur Patrik Hedström melding krijgt van een verkeersongeval. Het slachtoffer, een jong meisje dat al vier maanden vermist is, wordt snel geïdentificeerd. Ze blijkt gruwelijk mishandeld. Omdat ook andere jonge vrouwen spoorloos zijn verdwenen, staat de politie meteen op scherp. Tegelijkertijd is Erika bezig met een oude zaak, een familietragedie die eindigde met de dood van de echtgenoot. Ze probeert uit te zoeken wat er is gebeurd. Het lijkt erop dat het verleden zijn schaduw werpt op het heden.
Camilla Läckberg (1974) is een Zweedse misdaadauteur die in 2003 debuteerde met de thriller IJsprinses, het eerste deel in de Fjallbäcka serie (soms ook wel de Patrik Hedström serie genoemd). Haar thrillers worden altijd goed ontvangen en krijgen over het algemeen lovende kritieken. Camilla Läckberg wordt dan ook beschouwd als een van topauteurs in de wereld van het Zweedse spannende boek. De verhalen worden steeds volgens een vast patroon opgebouwd en hebben altijd dezelfde hoofdpersonen, inspecteur Patrik Hedström en onderzoeksjournaliste Erica Falck. Misdaden in het heden worden onderzocht door Patrik en raadselachtige, onopgeloste gebeurtenissen uit het verleden door Erica en beide verhalen komen in een enerverende ontknoping samen. Om met ieder boek een dergelijk hoog niveau te halen is moeilijk maar Camilla Läckberg is daar tot nu toe nog steeds goed in geslaagd. Het concept kan echter ook tekenen van slijtage gaan vertonen en minder overtuigend werken.
Het paard rook de geur van angst nog voordat het meisje het bos uit kwam. De ruiter spoorde hem aan, drukte haar hielen tegen zijn flanken, maar het had niet gehoeven. Ze waren zo op elkaar ingespeeld dat hij al wist dat ze vooruit wilde.
Het doffe, ritmische geluid van zijn hoeven doorbrak de stilte. ’s Nachts was er een dun laagje sneeuw gevallen en hij maakte nieuwe sporen, liet de fijne poedersneeuw bij zijn hoeven opstuiven.
Het meisje rende niet. Ze liep wankelend, in een onregelmatig patroon, met haar armen stevig om zich heen geslagen.
De ruiter riep. Het was een luide schreeuw en het paard begreep dat er iets aan de hand was. Het meisje gaf geen antwoord en strompelde verder.
Ze kwamen dichter bij haar in de buurt en hij ging nog sneller lopen. De sterke, scherpe geur van vrees werd met iets anders vermengd, iets ondefinieerbaars, dat zo beangstigend was dat hij zijn oren naar achteren legde. Hij wilde stoppen, omkeren en in galop naar de geborgenheid van de box terugkeren. Dit was geen veilige plek.
De weg tussen hen in was verlaten en de verse sneeuw waaide als een stille nevel over het asfalt.
Het meisje kwam nog steeds hun kant op. Ze liep op blote voeten en het rood op haar blote armen en benen vormde een schril contrast met al het wit om haar heen; de besneeuwde sparren waren als witte coulissen achter haar. Ze waren nu vlak bij elkaar, ieder aan een kant van de weg, en hij hoorde de ruiter weer roepen. Het geluid van haar stem klonk vertrouwd en vreemd tegelijk.
Opeens bleef het meisje staan. Midden op de weg, terwijl de sneeuw om haar voeten dwarrelde. Er was iets vreemds met haar ogen. Het leken net zwarte gaten in haar witte gezicht.
De auto kwam vanuit het niets. Het geluid van de remmen sneed door de stilte en daarna hoorde hij een lichaam op de grond ploffen. De ruiter trok zo hard aan de teugels dat het bit in zijn mondhoeken sneed. Hij gehoorzaamde en bleef abrupt staan. Zij was hij en hij was zij. Dat had hij geleerd.
Het meisje lag op de grond. Doodstil. Met de wonderlijke ogen naar de hemel gericht.
In Leeuwentemmer, het negende deel in de serie, lijkt dit het geval te zijn. Het verhaal zit goed in elkaar, er is voldoende spanning, de schrijfstijl is goed, de personages zijn levensecht, de ontknoping is spannend; alle elementen die een thriller goed maken zijn aanwezig en goed uitgewerkt, daar is allemaal niets mis mee. Maar toch haalt Leeuwentemmer niet het niveau dat Camilla Läckberg beroemd maakte. Het verhaal mist de scherpte en diepgang die kenmerkend zijn voor haar eerdere boeken, de zijpaden die Camilla Läckberg regelmatig bewandelt om personen, relaties, verwijzingen naar vorige verhalen en minder relevante gebeurtenissen uit te diepen worden zijwegen en het gedrag van de hoofdpersonen is voorspelbaar geworden.
Afgezien van deze kritische noten is Leeuwentemmer een prima thriller. Het verhaal kent een aantal onverwachte plotwendingen waardoor het van meet af aan boeit en alleen op de momenten waarop Camilla Läckberg zaken te breed uitmeet een beetje inzakt. Als je voor jezelf een idee hebt hoe het verhaal zal aflopen word je toch weer op het verkeerd been en dat is knap gedaan. De spanning is goed opgebouwd en de ontknoping enerverend en spannend maar schurkt tegen de grenzen van geloofwaardigheid aan. Niet alle puzzelstukjes vallen op hun plaats. Er is een open einde dat hopelijk in een volgend boek wordt gesloten.
Leeuwentemmer is niet de meest overtuigende thriller die Camilla Läckberg heeft geschreven maar nog altijd de moeite van het lezen waard.
Zweedse titel: Lejontämjaren
Vertaling: Elina van der Heijden en Wiveca Jongeneel
Uitgeverij: Ambo|Anthos
ISBN: 978 90 263 2935 7
© 2015 Joop Liefaard
Meer berichten over Camilla Läckberg
Zeemeermin
In Fjällbacka wordt een man vermist en politieonderzoek levert niets op. Vier maanden later wordt de man gevonden door een passant die zijn hond uitlaat. Het slachtoffer is ingevroren in het ijs. Inspecteur Patrik Hedström en zijn team onderzoeken de zaak. Een kennis van het slachtoffer, Christian Thydell, ontvangt al anderhalf jaar dreigbrieven. Christian is schrijver en op de avond van de presentatie van zijn debuutroman Zeemeermin ontvangt hij opnieuw een uiterst verontrustende brief.
Vuurtorenwachter
Inspecteur Patrik Hedström is na een lang ziekteverlof weer terug op zijn post en wordt meteen geconfronteerd met een moord. Het slachtoffer is Mats Sverin, hoofd Financiën van de gemeente en betrokken bij een prestigieus project met de naam Badis. Hij wordt thuis in het achterhoofd geschoten en gevonden door zijn ouders. Over het privéleven van Mats Sverin tast de politie volledig in het duister.
Engeleneiland
Tijdens de paasdagen van het jaar 1974 verdwijnt de familie Elvander. De familie die op het eiland Valö woont lijkt in het niets te zijn verdwenen. Alleen de eenjarige dochter van de familie, Ebba scharrelt nog rond door de eetkamer van het ouderlijk huis. De politie tast volledig in het duister en vindt geen enkele aanwijzing over wat er gebeurd kan zijn. Alles in het huis wijst erop dat de familie rustige feestdagen tegemoet zou gaan.