In de Journeys Inn worden de lichamen ontdekt van Pamela Cottam, haar dochtertje Penny en haar broer Michael. Alle drie zijn op gewelddadige wijze om het leven gebracht. Onmiddellijk valt de verdenking op Owen Cottam, Pamela's echtgenoot en uitbater van de kroeg. Hij is kort nadat de drie zijn vermoord met onbekende bestemming vertrokken en heeft zijn twee zoontjes Theo en Harry meegenomen.
Het MIT (Major Incident Team) onder leiding van DCI Gill Murray tast in het duister omtrent de verblijfplaats van de drie. De rechercheurs Janet Scott en Rachel Bailey zijn er zich ten volle van bewust dat de jongetjes in groot gevaar verkeren en dat hen vinden de hoogste prioriteit heeft. Hun persoonlijke beslommeringen zijn even niet belangrijk in deze race tegen de klok.
‘Een familiedrama.’ Janet merkte de dringende klank in de stem van Andy op toen ze de teamruimte binnenstapte. De opwinding was tastbaar, mensen praatten door elkaar heen. ‘Zo wordt het genoemd,’ zei Andy, wiens smalle gezicht opklaarde toen hij Janet in het oog kreeg.
‘Meervoudige moord,’ zei Rachel. Rachel zag er moe uit, dacht Janet. Ongetwijfeld weer een vriend die haar te veel uitputte.
‘Waar ergens?’ vroeg Kevin.
‘In het Verenigd Koninkrijk,’ zei Rachel langzaam, en ze tikte tegen haar eigen hoofd.
‘Nee, waar zijn de moorden gepleegd?’ zei Kevin.
De term stomkop zou voor Kevin bedacht kunnen zijn, maar deze keer was het Rachel die het verkeerd had begrepen.
‘De Larks,’ zei Andy. ‘Journeys Inn.’
‘Dat meen je niet!’ Janet bleef bij haar bureau staan, haar jas over haar arm.
‘Ken je het?’ vroeg Andy.
De vraag had plotseling een andere agenda, een onderliggende gedachte, die haar dwong haar woorden enigszins te censureren.
‘We kwamen er weleens toen de kinderen klein waren; wandelen en dan lunchen.’ Ze liet Ade’s naam weg. Omdat Ade, zijn naam, het feit van zijn bestaan een valkuil, een put, een strik was, iets waar je over kon struikelen. Andy en zij deden erg hun best het bescheiden feit dat hij haar echtgenoot was te negeren, te vergeten, te ontvluchten.
‘Drie doden,’ zei Andy op zakelijke toon. ‘Vermoedelijk de echtgenote, de dochter en de broer van de echtgenote, maar het wachten is nog op formele identificatie. Gill is op weg terug. Verdachte is Owen Cottam, eigenaar van de herberg, die samen met twee jongere kinderen wordt vermist.’
Het was even stil terwijl ze allemaal de informatie verwerkten. Janet voelde zich duizelig, de vloer deinde onder haar voeten. Ze voelde Andy’s blik op zich gericht. Ze trok haar stoel naar achteren en ging zitten, voelde zich misselijk en opgeblazen. Haar hand ging beschermend naar haar buik, naar het litteken waar ze haar na de operatie hadden dichtgenaaid. Verwondingen die ze tijdens het uitvoeren van haar plicht had opgelopen. Ze hoorde zich zo niet te voelen. Ze was de afgelopen zes maanden goed hersteld en alweer drie maanden aan het werk.
‘Gaat het?’ Rachel stond tegenover haar, voorovergebogen met haar handen op haar eigen bureau.
‘Prima.’ Janet glimlachte. Rachel bleef haar aankijken, haar hoofd schuin, wachtend op iets wat de waarheid dichter benaderde.
Cath Staincliffe is een Engelse schrijfster van o.a. thrillers, hoorspelen en televisie series. Zo maakte zij de ook in Nederland bekende televisieserie Blue Murder met Caroline Quentin als DCI Janine Lewis. Sommige van haar boeken zijn genomineerd voor prestigieuze prijzen. Ook is zij lid van het Murder Squad, een groep bekende misdaadauteurs uit het noorden van Engeland waar bv. ook Ann Cleeves lid van is. Cath Staincliffe schrijft ook de thrillers die gebaseerd zijn op de televisieserie Scott and Bailey. Ongewis is er daar één van.
In het verhaal staan twee totaal verschillende politievrouwen centraal. Janet Scott is de oudste van de twee, volwassener en gevoeliger. Ze is goed in haar werk, goed bevriend met teamleidster Gill en wordt gewaardeerd door haar collega's. Op het thuisfront heeft ze kampen met problemen in een huwelijk dat aan saaiheid ten onder dreigt te gaan. Rachel Bailey is de jongere rechercheur die na Janet aan het MIT is toegevoegd. Ze is soms een ongeleid projectiel, straalt daadkracht uit waarbij zij resultaat boven ethiek stelt en ze draagt de gevolgen met zich mee van een moeilijke jeugd in een onvolledig gezin wat haar kwetsbaar heeft gemaakt. Tegenpolen die het goed met elkaar kunnen vinden. De kibbelpartijen tussen de twee zijn grappig.
Het verhaal heeft een goed en origineel plot dat kundig is uitgewerkt. Cath Staincliffe schrijft afgemeten en gebruikt geen woord teveel. Soms is het wat kort door de bocht. De hoofdpersonen hebben zowel in hun professionele leven als privé het een en ander meegemaakt en Staincliffe grijpt regelmatig terug naar eerdere verhalen over Scott en Bailey maar ze doet dat heel geraffineerd zodat het lezen van eerdere boeken niet nodig is.
Ongewis is vooral een police procedural (waarvoor geen goede Nederlandse vertaling bestaat). De werkwijze van de politie en de procedures die worden gevolgd vormen de belangrijkste aspecten in het verhaal. Er is veel ruimte voor het beschrijven van de teamvergaderingen en de interactie tussen de teamleden; als gevolg hiervan kent het verhaal veel dialogen. In Ongewis gaat het er niet zozeer om wie het gedaan heeft want dat is meteen al duidelijk maar waarom hij het gedaan heeft. Het is benadering van een misdaadverhaal die Cath Staincliffe goed in de vingers heeft.
Ongewis is een goed geschreven, lekker lezende thriller met een prima uitgewerkt plot en overtuigende personages.
Engelse titel: Bleed like me
Vertaling: Ans van der Graaff
Uitgeverij: De Fontein - Utrecht
ISBN: 978 90 261 3572 9
© 2015 Joop Liefaard