Het is bijna Halloween in Portland, Oregon en ook de verjaardag van politieman Archie Sheridan staat voor de deur. In plaats van zijn verjaardag met familie en vrienden te vieren moet hij echter werken. Een undercover agent van DEA is vermoord en Archie vermoedt dat het een afrekening is. Hij wordt uitgenodigd op het halloweenfeestje van Jack Reynolds, een schatrijke en genadeloze zakenman waarmee Archie redelijk goed door een deur kan omdat hij de moordenaar van zijn dochter heeft opgespoord nl. Gretchen Lowell. Archie moet daarheen om op zoek te gaan naar Leo, de zoon van Jack Reynolds die als informant voor de politie optreedt. Tijdens het feest raakt Archie bewusteloos en hij kan zich later niets herinneren van wat er is gebeurd. Dan hoort Archie dat seriemoordenares Gretchen Lowell, die de rest van haar leven in een psychiatrische inrichting zou moeten doorbrengen, is ontsnapt en waarschijnlijk in de buurt van Portland verblijft. En ze heeft een gruwelijk verjaardagscadeau voor Archie in gedachte.

Chelsea Cain (1972) studeerde politieke wetenschappen aan de Universiteit van California en journalistiek aan de Universiteit van Iowa. Zij werkte voor diverse kranten en schreef een aantal humoristische boeken. In 2004 schreef zij haar eerste thriller Heartsick (Hartzeer) met als hoofdpersonen Archie Sheridan en Gretchen Lowell. De beruchte seriemoordenaar Gary Ridgway, ook wel bekend als de Green River Killer die 48 vrouwen om het leven bracht, inspireerde haar. Verlangen is het zesde deel in de serie en het begint een beetje onsamenhangend. Er gebeurt in het begin heel veel en er worden veel personages geïntroduceerd zonder dat er een duidelijk verband aanwezig is. Het gebrek aan samenhang wordt veroorzaakt door het feit dat Chelsea Cain nauwelijks teruggrijpt op eerdere boeken waardoor veel niet meteen duidelijk is en personages niet gaan leven. Als na een aantal hoofdstukken het verband wel duidelijk wordt, ontwikkelt zich een aangenaam lezende thriller die veel vaart heeft.

De man die op de wc-vloer in de Gold Dust Meridian lag, was zo te zien in de vijftig, maar het was moeilijk te schatten, want een stuk van zijn hoofd was eraf geschoten en droop nu van de muur boven de wc-pot. De schutter had van dichtbij gevuurd, met een zwaar kaliber wapen. De muur was bespat met een smurrie van weefsel, haar en bot. Het dichte deksel van de wc-pot was bestoven met een fijne, kleverige rode nevel. De wc was klein. Geen raam. Eén wc-pot en een fonteintje. Het lichaam nam driekwart van de ruimte op de vloer in beslag. De jongens van de technische recherche hadden een lange nacht voor de boeg. Archie en Henry keken vanuit de gang door de met politielint afgezette open deur naar het tafereel. Ze hadden hun gouden penning zichtbaar aan hun riem hangen. De bar was dicht. De bezoekers waren in de lobby gezet, waar ze wachtten tot ze werden gehoord. Alle lampen waren aan, de muziek was uitgezet en het was onaangenaam licht en stil in de bar. ‘Je weet toch dat je een feestmuts ophebt, hè?’ zei Henry. Hij had peper-en-zoutkleurige stoppels van een dag op zijn geschoren kop en met zijn indrukwekkende fysiek leek hij meer op de uitsmijter van de tent dan op een rechercheur Moordzaken.
Archie bracht een hand naar het kegelvormige kartonnen hoedje op zijn hoofd, trok het eraf en stopte het in de zak van zijn colbert. Hij hoorde de stortbak in de wc lopen, het holle geluid van water dat door buizen stroomt. Het bloed op de vloer glom in het tl-licht.
‘Wat doe ik hier?’ vroeg hij aan Henry. Het was een akelige plaats delict, maar het zag er niet uit als iets voor het team Zware Misdrijven.
Henry keek naar het eind van de gang, waar twee geüniformeerde politiemensen stonden te praten. ‘Het is een bekende van je,’ zei hij zacht.

Wat in Verlangen ontbreekt is de scherpte en originaliteit van de eerdere Gretchen Lowell thrillers. De speciale dynamiek tussen Archie en Gretchen heeft zijn glans verloren, het schokkende van Gretchen's misdaden en de gruwelijke en expliciete beschrijvingen ervan komen te bekend voor en zijn een beetje afgezaagd geworden. Er zijn in Verlangen veel te lange seksscènes die geen bijdrage leveren aan de evenwichtigheid van het verhaal en de vele liters bloed die vloeien maken het soms onsmakelijk. Chelsea Cain heeft haar kunstjes eerder getoond en daardoor verveelt Verlangen op sommige momenten. De karakters van Archie, Gretchen en journaliste Susan Ward zijn al voldoende uitgekauwd en groeien nog nauwelijks en de overige personages in dit verhaal blijven oppervlakkig.

Aan spanning en snelheid ontbreekt het niet. Wat dat betreft leest het boek als goed geoliede achtbaan maar dat biedt nauwelijks compensatie voor het gemis aan vernieuwing en originaliteit. Misschien wordt het tijd dat Archie doet wat hij moet doen en dat is definitief afrekenen met de vrouw die hem liefheeft maar die tegelijkertijd zijn huwelijk om zeep heeft geholpen, hem op een vreselijke manier heeft gemarteld en nog steeds bereid en van plan is hem om het leven te brengen. Hij kan haar beter een stap voor zijn. Dan kan Chelsea Cain met haar onbetwistbare talent nieuwe wegen inslaan.

Engelse titel: Let me go
Vertaling: Mariëtte van Gelder
Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff - Amsterdam
ISBN: 978 90 245 6414 9

©2014 Joop Liefaard