De crucifix killer is de debuutroman van Chris Carter, een schrijver met Italiaanse wortels, geboren in Brazilië en woonachtig in Londen. Hij stelt ons voor aan Robert Hunter, een rechercheur van de politie van Los Angeles, speciaal belast met het oplossen van ingewikkelde moordzaken en het opsporen van seriemoordenaars.

Robert Hunter en zijn nieuwe collega Carlos Garcia worden geconfronteerd met de afschuwelijke moord op een jonge vrouw. Zij is gemarteld en heeft in haar nek de inkerving van een dubbel kruis. Dit is de handtekening van een seriemoordenaar met de bijnaam de Crucifix killer. Probleem en tegelijkertijd het raadsel is, dat Robert Hunter de moordenaar een aantal jaren geleden heeft gearresteerd en dat de man ter dood veroodeeld en gebracht is. Heeft Robert Hunter de juiste dader gearresteerd of is er een imitator actief?

Robert Hunter is een gedreven en getalenteerde rechercheur met een groot psychologische inzicht; zijn partner Carlos Garcia is nieuw in het vak, leergierig en vasthoudend. De interactie tussen de twee is verfrissend.

Chris Carter heeft een boeiende manier van schrijven en dat maakt dat het boek makkelijk en snel leest. Karakters worden redelijk uitgewerkt zonder dat er sprake is van diepgang. Het verhaal zelf is met vaart geschreven, kent de nodige wendingen, vrouwen worden een beetje als speelgoed neergezet, er is voldoende spanning en vooral gruwlijkheid. De moorden en de lijkschouwingen worden beeldend beschreven. Op de kaft staat een waarschuwing over deze gruwelijkheid en die waarschuwing is gepast. Al lezend komt de lezer er plotseling achter dat er een tweede belangrijke verhaalllijn aanwezig is. Die sluipt bijna ongemerkt in het verhaal en dat heeft Carter knap gedaan. De ontknoping van het plot is heel erg verrassend en onverwacht. Er is voor deze ontknoping in het boek zelf niets te vinden wat de lezer op dit spoor zou kunnen zetten.

De crucifix killer blijft echter een beetje aan de oppervlakte hangen. Er zit niet echt diepgang in het verhaal. Het is wat glad-amerikaans. (Hunter wordt clichematig neergezet als een spierbundel met blauwe ogen waarvoor alle vrouwen vallen en dat is weinig origineel.) Chris Carter heeft echter talent genoeg om in het metier te groeien. Ik ben dan ook benieuwd naar een volgende misdaadroman.

☆ ☆ ☆

© Joop Liefaard