Katrin Ortrop en haar man Thomas verhuizen van Keulen naar Münster, de stad waar Katrin haar jeugd heeft doorgebracht. Thomas is een workaholic en bijna nooit thuis. Bij het inrichten van de nieuwe woning en de opvoeding van hun zoontje Leo staat Katrin er meestal alleen voor. Daarnaast heeft ze ook nog een baan en het leven van Katrin is als gevolg van dit alles nogal chaotisch. Op een dag ontmoet ze Tanja Weiler bij het kinderdagverblijf. Zij is de moeder van een klasgenootje van Leo. Katrin en Tanja kunnen het goed met elkaar vinden en worden goede vriendinnen. Als Katrins vader overlijdt en Leo op de dag van de begrafenis hoge koorts heeft en niet mee kan, vraagt Katrin of Tanja op hem kan passen. Tanja brengt Leo op de afgesproken tijd echter niet terug en als Katrin op zoek gaat lijkt het dat zowel Tanja en Leo van de aardbodem zijn verdwenen. Commissaris Charlotte Schneidman en haar collega Peter Käfer onderzoeken de verdwijning. Zij ontdekken dat de verhalen die Tanja aan Katrin heeft verteld allemaal gelogen zijn en daarnaast ook een aantal feiten die het leven van Katrin veranderen in een grote nachtmerrie.

Schaduwvriendin werd geschreven door Christine Drews, een Duitse schrijfster die tijdens de middelbare school gefascineerd raakte door het medium televisie. Na haar studie schreef ze teksten voor verschillende humoristische tv-series en werkte ze mee aan het schrijven van draaiboeken voor films en tv-shows. Inmiddels is in Duitsland haar tweede thriller Phönixkinder verschenen met opnieuw de twee speurders Charlotte Schneidmann en Peter Käfer in de hoofdrol. Christine Drews schrijft beknopt en helder en het lezen van Schaduwvriendin is niet onaangenaam. Het begin van het verhaal is overtuigend maar de gewekte verwachtingen worden naarmate het verhaal vordert niet helemaal waargemaakt. Sommige passages zijn dermate beknopt en van de hak op de tak dat de logica uit het verhaal dreigt te verdwijnen. Ook de ontwikkeling van de personages laat te wensen over. Katrin is de vertwijfelde moeder waar je je maar moeilijk een voorstelling van kunt maken. Ook bij echtgenoot Thomas ontbreekt de nodige diepgang. Charlotte Schneidmann is een interessante vrouw die door de zaak waaraan zij werkt geconfronteerd wordt met gebeurtenissen uit haar eigen traumatische jeugd maar echt overtuigend wordt het niet. Hetzelfde geldt voor haar collega Peter Käfer. Dat de karakterontwikkeling niet helemaal uit de verf komt is jammer. Misschien komt het door Christine Drews werk voor televisie waar een groot deel van het verhaal wordt ingevuld door beelden en niet door tekst.

Haastig pakte Thomas zijn spullen.
‘Het spijt me dat ik vanavond al weg moet,’ zei hij. Hij gaf Katrin, die op het bed zat, een vluchtige kus op haar voorhoofd en liep snel de badkamer in. ‘Waar is mijn aftershave?’
‘Op. Schat, ik wil je iets –’
‘Maakt niet uit. Dan koop ik op het vliegveld wel nieuwe,’ onderbrak hij haar terwijl hij weer de slaapkamer binnen kwam. ‘Dit is een fantastische kans voor ons,’ zei hij, en hij legde diverse overhemden en stropdassen in de trolley. ‘De markt is reusachtig! We beginnen met Lima. En als we Peru eenmaal in onze zak hebben, is ook Colombia geen probleem meer.’
‘Thomas, ik moet je iets –’
‘Je kunt je gewoon niet voorstellen hoe ze daarginds hun levensmiddelen koelen. Simpelweg avontuurlijk, dat kan ik je wel zeggen.’ Zijn gezicht gloeide. ‘Als we de kosten een beetje binnen de perken kunnen houden, kunnen we daar een geweldige slag slaan! En daarna staan alle deuren voor me open en ga ik beroepsmatig in een heel andere divisie spelen! En dan, schat, wordt alles anders.’ Thomas trok de ritssluiting dicht en keek haar stralend en vol ondernemingslust aan. ‘Dan ben ik niet meer degene die van de ene naar de andere afspraak jakkert, maar laat ik anderen jakkeren, dat beloof ik je. Dan heb ik eindelijk meer tijd voor jullie!’
‘Dat zou fijn zijn.’ Katrin wist een glimlach tevoorschijn te toveren. Ze pakte zijn hand vast en keek hem liefdevol aan. ‘Schat, hoe zou je het vinden als we binnenkort met z’n –’
‘Met z’n tweeën een paar dagen weggaan? Daar heb ik ook al aan gedacht, lieveling. Misschien kan Leo een paar dagen naar je ouders, dan kunnen wij het er eens lekker van nemen,’ zei Thomas. Hij trok haar van het bed omhoog en drukte haar kort tegen zich aan voordat hij naar zijn koffer greep. ‘Ik geloof dat ik alles heb. Over een halfuur moet ik op het vliegveld zijn. Kun je me brengen of zal ik een taxi nemen?’
Hij wachtte Katrins antwoord niet eens af. ‘Ach, laat maar. Ik bel wel een taxi. Je ziet nog steeds een beetje bleek. Gaat het nog niet beter?’
Katrin wilde antwoorden, maar Thomas pakte zijn mobieltje al om een taxi te bestellen. Zuchtend gaf ze het op. Niet tussen neus en lippen door, dacht ze. Er was tijd genoeg om hem in alle rust het nieuws te vertellen wanneer hij weer thuis was.

Schaduwvriendin wordt vanuit twee perspectieven verteld. De eerste is die van commissaris Charlotte Schneidman en haar collega en de tweede is die van moeder Katrin Ortrup. De twee lijnen worden goed met elkaar verbonden en leiden niet tot verwarring. Het verhaal is spannend maar die spanning wordt gedeeltelijk teniet gedaan door de voorspelbaarheid van de afloop. De beknopte schrijfstijl van Christine Drews heeft ook tot gevolg dat de ontknoping heel erg snel gaat. Op zich wel enerverend maar voorbij voordat je het in de gaten hebt.

Schaduwvriendin is een redelijk geslaagd debuut. Als je een lekker lezende thriller voor tussendoor zoekt ben je met dit boek goed uit. Christine Drews kan goed schrijven maar als zij bij het beschrijven van personages meer de diepte in was gegaan en aan het opzetten van de plot meer pagina's had gewijd, zou de kwaliteit aanzienlijk beter zijn geweest.

***

Duitse titel: Schattenfreundin
Vertaling: Ans van der Graaff
Uitgeverij: De Fontein - Utrecht
ISBN: 978 90 325 1421 1

© 2014 Joop Liefaard