Aector McAvoy is rechercheur bij de eenheid zware georganiseerde criminaliteit te Hull, een stad in het oosten van Engeland die ooit van grote betekenis was maar die, nu er aan de trawlervisserij een einde is gekomen, in troosteloosheid is weggezonken. De kerstdagen komen er aan en Aector McAvoy wacht met zijn zoontje Fin op het plein voor de Holy Trinity kerk op zijn vrouw Roisin als in de kerk de vijftienjarige Daphne Cotton door messteken om het leven wordt gebracht. De dader weet te ontsnappen maar niet nadat Aector zijn blauwe betraande open heeft gezien. Terwijl zijn collega's zich met het opsporen van de moordenaar gaan bezighouden wordt Aector naar de zuster van Fred Stein gestuurd om haar de boodschap van zijn dood te brengen. Fred Stein is dood in een reddingsboot gevonden en alles wijst erop dat hij zelfmoord heeft gepleegd. Korte tijd daarna valt er weer een dode als Trevor Jefferson in een ziekenhuis in Hull wordt vermoord. Zijn bed werd in brand gestoken. Aector ontdekt een verband tussen de drie doden, ze hebben alle drie als enige een grote ramp overleefd. Zijn collega's hechten niet veel waarde aan de theorie van Aector. Zij arresteren een verdachte maar Aector is overtuigd van zijn gelijk en vreest voor het leven van een mogelijk volgende slachtoffer. Een vrouw die ook als enige een schokkende gebeurtenis ternauwernood heeft overleefd.

Ze ligt waar ze is gevallen, geknakt en gebroken op de treden van het altaar. Haar ene been ligt opgetrokken, steekt bij de knie de verkeerde kant op – een losgeraakte sportschoen bungelt aan haar in kousen gestoken tenen.
Het is een zwart meisje. Haar gezicht en handen zijn een diepe mahoniekleur; haar opwaarts gerichte palmen lichter, meer de kleur van gekarnde melk. Ze is jong. Nog volop in de puberteit. Niet oud genoeg om sigaretten te kopen. Niet oud genoeg om seks te hebben. Niet oud genoeg om te sterven.
Niemand heeft geprobeerd haar te reanimeren. Er zitten te veel gaten in haar. Op haar borst drukken zou hetzelfde zijn als in een natte spons knijpen. Haar spierwitte toga is achter haar omhooggeschoven, verkreukeld onder haar dode lichaam. De dikke stof omspant de ronding van een kleine, ferme borst.
Het bloed van het meisje heeft haar gewaad aan de ene kant doorweekt en karmozijnrood gekleurd, terwijl het aan de andere kant smetteloos is gebleven. Het is bijna alsof deze mensonterende gruwel slechts één zijde van haar lijfje heeft getroffen, ware het niet dat haar hele gezicht is verwrongen.
Het is duidelijk dat ze een pijnlijke dood is gestorven. Het bloed op haar wangen, hals, kin en lippen lijkt met grote natte handen over haar lichaam te zijn gespetterd. Als een rode nevelregen terwijl ze daar lag, dood en starend, haar blik strak gericht op het hoge plafond met de welvende pilaren en handgeschilderde sterren.
‘Arm, arm meisje.’
McAvoy staat bij het altaar en zoekt met een grote roze hand steun bij de houten rugleuning van de voorste kerkbank. Hij voelt zich misselijk en duizelig. Zijn gezichtsvermogen heeft iets wazigs, omdat de zwelling boven zijn ene oog de randen van zijn blikveld verstoort. De ambulancebroeder had hem meteen naar de Eerste Hulp willen brengen voor een röntgenfoto, maar McAvoy, die wel vaker gewond is geraakt, weet dat hij aan dit letsel niets ernstigers overhoudt dan pijn. Pijn is te verdragen.
‘Geluk gehad, hè, brigadier?’
De stem galmt door de echoënde spelonk van de lege kerk.

David Mark is misdaadverslaggever in Hull. De mazen van het net is zijn debuut waarin hij kundig gebruikt maakt van de kennis die hij in zijn werk heeft opgedaan. Het boek is het eerste deel van een serie. Deel twee met de titel Original Skin is in Engeland al verkrijgbaar en David Mark werkt op dit moment aan deel drie dat de titel Sorrow Bound heeft gekregen. De protagonist van de serie is rechercheur Aecton McAvoy. Hij is een beetje vreemde eend in de bijt van politiespeurders. Hij drinkt niet, heeft een uitermate sterk ontwikkeld rechtvaardigheidsgevoel, leidt een voorbeeldig familieleven, heeft geen affaires. Hij ligt echter ook niet zo goed in het team waar hij onderdeel van uitmaakt. Hij ontdekte een schandaal binnen het politiekorps maar die ontdekking is hem nooit in dank afgenomen. Alles werd in de doofpot gestopt en Aecton werd weggepromoveerd naar een kantoorbaantje waar hij databases mocht ontwikkelen. Nu is hij lid van het team van Trish Pharaoh en hoewel hij nog steeds een gebrek aan zelfvertrouwen heeft , kunnen hij en Trish het redelijk goed met elkaar vinden. Deze twee personages en de chemie tussen hen wordt door David Mark goed uitgewerkt. De uitwerking van de andere personages blijft wat oppervlakkig. David Mark heeft een mooie en pakkende manier van schrijven. De dialogen tussen Aecton en Trish zijn prachtig en doorspekt met een fijn soort humor. Het verhaal is redelijk goed opgebouwd en hetzelfde geldt voor de spanning. De troosteloze sfeer van Hull en omgeving wordt beeldend beschreven en de animositeit binnen het onderzoeksteam krijgt veel aandacht.

De ontknoping van de plot is verrassend maar de aanwijzing die de zaak openbreekt is niet bepaald het gevolg van goed speurwerk maar berust op een toevalligheid. Dat doet afbreuk aan het verhaal. Ook de epiloog is niet echt overtuigend en had misschien beter achterwege kunnen blijven. Het verhaal stopt te abrupt. Afgezien daarvan is De mazen van het net een verdienstelijk debuut en de moeite van het lezen zeker waard. Aector McAvoy en Trish Pharaoh hebben genoeg potentie om verder te groeien en David Mark genoeg talent om de serie succesvol voort te zetten.

***

Engelse titel: Dark winter
Vertaling: Gert-Jan Kramer
Uitgeverij: De Fontein - Utrecht
ISBN: 978 90 261 3439 5

© 2014 Joop Liefaard