Het jaar is bijna voorbij en het is weer tijd voor een korte terugblik. Ik ben het jaar begonnen met de thriller Alle middelen toegestaan van de Zweedse schrijfster Jenny Rogneby en ik sluit het jaar af met de roman Bevroren dromen van de Amerikaanse schrijver Anthony Doerr. Tussen deze twee heb ik 54 andere boeken gelezen waarvan het merendeel thrillers. Het blijft toch mijn favoriete genre hoewel ik af en toe wel een uitstapje doe naar wat anders. Zo las ik bijvoorbeeld dit jaar een dikke pil uit de serie Het lied van ijs en vuur van George R.R. Martin, De legende van Sigurd & Gudrun van J.R.R. Tolkien en nu dus Bevroren dromen.

Ik heb mijzelf aan het begin van het jaar geen doel gesteld over het aantal boeken dat ik wilde lezen. In voorafgaande jaren heb ik dat wel gedaan maar bij nadere beschouwing vind ik het eigenlijk een nutteloze opdracht die je jezelf stelt. Lezen moet vooral plezier brengen en geen hartkloppingen en andere nerveuze verschijnselen veroorzaken bij het idee dat je het gestelde doel niet haalt. Ik houd wel bij welke boeken ik lees en voor wie ik recenseer.

Bevroren dromen zal ook het laatste boek zijn dat ik voor mezelf lees (niet op verzoek van een uitgever of anderen) en dat ik van sterren zal voorzien. Door de snelle opkomst van sociale media is er een innig contact ontstaan tussen uitgevers en schrijvers enerzijds en het lezende publiek anderzijds. Steeds meer mensen beginnen met het schrijven van recensies en/of het opzetten van een boekenblog en sommigen daarvan zijn heel erg goed. Dat innige contact echter herbergt ook het gevaar dat de onafhankelijkheid die je van recensenten mag en moet verwachten niet meer gegarandeerd is. Je kunt de effecten zien. Lange rijen vijf sterren vermeldingen ontsieren regelmatig gerenommeerde boekensites als Hebban, GoodReads en LibraryThing en ontnemen de sterren hun betekenis. Dit is een ongewenste ontwikkeling waaraan geen halt schijnt te kunnen worden toegeroepen, een ontwikkeling die slecht is voor de uitgever, de schrijver en de lezer. Fakenieuws wordt niet alleen in de politieke arena steeds gangbaarder. 

De kwaliteit van de thrillers die ik in 2017 heb gelezen vond ik over het algemeen goed. Drie boeken wil ik met name noemen omdat die mij het best bevallen zijn. Dat zijn de thrillers Grensgebieden van Arne Dahl, Het noordwater van Ian McGuire en Kleine zwarte leugens van Sharon Bolton. Van de Nederlandse schrijvers wil ik Frederik Baas noemen die op mij grote indruk maakte met Dagboek uit de rivier en dat vanwege het prachtige taalgebruik dat bol staat van subtiele schoonheid.

Ik wil de lezers van mijn blog, Pagina 85, hartelijk danken voor hun aandacht, commentaren en opmerkingen en ik wens iedereen een voorspoedig en gezond 2018. En natuurlijk een prachtig boekenjaar.