Begin februari verscheen bij uitgeverij De Fontein de historische thriller De dood van Harriet Monckton van de Engelse schrijfster Elizabeth Haynes. Elizabeth Haynes woont in Kent in het zuidoosten van Engeland, studeerde Engels, Duits en kunstgeschiedenis aan de universiteit van Leicester en werkte als misdaadanaliste bij de Britse politie. Dit werk komt heel goed van pas bij het schrijven van haar boeken. Bekende thrillers van haar zijn: Alles wat overblijft, Bij het vallen van de nacht, In de schaduw van de maan en Waarheen je ook vlucht.

Korte inhoud van het boek

In november 1843 wordt de 23-jarige lerares Harriet Monckton dood gevonden achter de kapel in Bromley die ze regelmatig bezocht. Het dorp is geschokt, helemaal wanneer het autopsierapport vermeldt dat ze zwanger was. Harriet bleek verwikkeld te zijn in relaties met ten minste drie mannen, maar ook haar goede vriendin Frances wordt gezien als verdachte in deze moordzaak. Wie heeft Harriet vermoord en wie is de vader van haar ongeboren kind?

Een leesfragment

De Dood komt soms in de meest onverwachte vermommingen. Harriet Monckton had geen tijd om dat te bedenken of stil te staan bij gewichtige zaken als leven en dood. Uiteindelijk had ze niet eens tijd om een schietgebed te doen, om hulp te roepen of haar zonden op te biechten.
Maar ze was in elk geval niet alleen. Dat privilege is niet iedereen gegund; misschien was wat haar werd aangedaan een daad van genade.
Dat verdiende ze niet – genade. Ze stond trots overeind, met een rechte rug en een lichte frons op haar gezicht, alsof ze was gestoord bij het bidden en niet door zoiets aards. Zelfs de lucht om haar heen was smerig en besmet. Ze riekte naar zonde.
Er was een gesprek geweest, heel kort en gedempt, hoewel er op deze plek en op dit late tijdstip niemand was die het kon horen. Wellicht liep er dertig meter verderop iemand over de weg naar huis na een afgelegd bezoek, maar hier waren ze helemaal alleen.
Er is nog iets anders wat ik kan doen om je te helpen.
Ze zei: ‘Ik dacht dat we hadden afgesproken…’
Je bent niet het eerste meisje dat in de problemen komt, weet je. Iedereen die goed uit zijn ogen kijkt en een beetje gezond verstand heeft, kan het zien. Kijk zelf maar.
Ze keek automatisch omlaag. Jurken kunnen veel verbergen, maar er komt een moment waarop een zwellende buik de onderkant van het korset optilt en een vrouw heel vreemde contouren krijgt. Verkeerde contouren.
‘Als ik genoeg geld had, zou ik weggaan en niemand meer lastigvallen,’ zei ze.
Dit is een betere manier. Het lost het hele probleem op. Wil je dat of niet?
‘Wat is het?’
Een drankje. Dan is alles weer zoals het was; het werkt heel snel.
Ze dacht erover na. Ze keek zelfs naar het flesje, hoewel ze niet het etiket las. Als ze dat wel had gedaan, had ze dit gezien:

In het flesje zat uiteraard geen versterkende balsem van syriacum.
‘Het is natuurlijk een verschrikkelijke zonde,’ zei ze, maar ze was al bijna overgehaald.
De blik op haar gezicht. Afwijzing, gevolgd door twijfel. Welke plannen ze zelf ook had gemaakt, ze waren niet waterdicht. Er kon altijd iets misgaan. Het zou zo veel gemakkelijker zijn om de lei schoon te vegen en opnieuw te beginnen. Dan zou ze het natuurlijk anders doen. En haar leven zou weer worden zoals het was geweest. Ze zou weer een fatsoenlijke vrouw zijn. En dan kon ze naar Arundel gaan, zoals ze van plan was geweest voor haar probleem zichtbaar werd. Ze kon nog steeds een goede partij aan de haak slaan, ook al was ze niet meer de jongste.