Cathy Bailey, een aantrekkelijk jonge vrouw uit Lancaster houdt wel van een feestje. Regelmatig gaat ze met vriendinnen uit en laat zich dan helemaal gaan. Soms zo erg dat ze volgende ochtend wakker wordt in een vreemd bed met een vreemde man en ze zich niet zoveel meer van de nacht daarvoor kan herinneren. Op een avond ontmoet ze de knappe Lee en ze beginnen een relatie. Cathy is helemaal gelukkig. Totdat Lee zich vreemd gaat gedragen. Hij verandert van een vriendelijke en liefhebbende man in een controlerend monster dat Cathys gelukkige leven in een hel verandert. Het lijkt voor Cathy onmogelijk te ontsnappen aan de vuisten van Lee. Hij wil totale onderwerping en zelfs dat is niet goed genoeg. Ze moet ook nog eens vechten tegen haar vriendinnen die haar niet geloven. Uiteindelijk staat ze helemaal alleen, geïsoleerd in een wereld vol met psychische en fysieke onderdrukking en uitbuiting. Vier jaar later zit Lee in de gevangenis en is Cathy een angstige vrouw geworden die lijdt aan een ernstige dwangneurose. In een poging te ontsnappen aan de herinneringen aan een gruwelijk en gewelddadig leven verhuist zij naar Londen waar ze een baan vindt en therapeut Stuart leert kennen. Zal haar leven een wending ten goede nemen of komt er nog meer onheil op haar af?
Toen ik hem voor de tweede keer zag, was ik hem helemaal vergeten en stond ik hem even aan te staren. Aantrekkelijk type, sensuele mond en hij had absoluut iets bekends: iemand met wie ik ergens in een club had staan flikflooien?
‘Je weet het niet meer,’ zei hij met overduidelijke teleurstelling in zijn heldere stem. ‘Je had dat rode jurkje aan. Ik stond bij de deur van de River.’
‘O, natuurlijk! Sorry,’ zei ik terwijl ik mijn hoofd schudde alsof ik het zo helder kon maken. ‘Ik herkende je niet, zo zonder pak.’ Dat gaf me een excuus om hem eens goed te bekijken. Hij had een korte broek aan, gympen en een zwart vest: gekleed om naar de sportschool te gaan, heel anders dan de eerste keer dat ik hem had gezien.
‘Nee, zo’n pak zit niet zo lekker op de loopband.’
‘Dat kan ik me voorstellen.’
Het drong ineens tot me door dat ik nog steeds naar zijn dijbenen staarde, en dat ik er zelf ook reuze aantrekkelijk moest uitzien aangezien ik net een uur in de sportzaal had doorgebracht: haar in een staart, strengetjes op mijn verhitte wangen geplakt, bezweet topje. Om op te vreten. Maar niet heus.
‘Leuk je nog eens te zien,’ zei hij terwijl zijn blik in een fractie van een seconde van mijn borsten naar mijn tenen en weer terug flitste.
Ik wist niet zeker of hij gewoon recht op zijn doel afging of zich ongepast gedroeg. Maar toen kwam er een ietwat scheve grijns op zijn gezicht, die helemaal niet wellustig was, maar wel heel sexy.
‘Ja, leuk. Ik ga… douchen.’
‘Oké. Ik zie je.’ Met die woorden draaide hij zich om en rende met twee treden tegelijk de trap naar de sportzaal op.
Waarheen je ook vlucht is het debuut van de Engelse schrijfster Elizabeth Haynes. Elisabeth Haynes woont in Kent in het zuidoosten van Engeland, studeerde Engels, Duits en kunstgeschiedenis aan de universiteit van Leicester en werkt als misdaadanaliste bij de Britse politie. Het verhaal gaat over huiselijk geweld, een beladen onderwerp. Volgens de rijksoverheid zijn in Nederland ieder jaar iets meer dan 200.000 mensen in meer of mindere mate hiervan het slachtoffer. Dit is een verontrustend aantal. Nog verontrustender is dat deze vorm van geweld in veel gevallen onopgemerkt blijft en, indien er al een verdenking bestaat, hier soms weinig tot niets mee wordt gedaan. Je kunt je maar moeilijk voorstellen dat weerloze slachtoffers zich schijnbaar zonder verzet onderwerpen aan het gruwelijke en manipulatieve gedrag van de daders. Veel keus lijken ze niet te hebben want in hun beleving is een melding bij familie, vrienden of zelfs de politie ongeveer hetzelfde als de deuren naar de hel openzetten. In Waarheen je ook vlucht beschrijft Elizabeth Haynes dit schrijnende verschijnsel op indringende wijze en als het boek uit is heb je een goed beeld gekregen over hoe dit mechanisme werkt. Zij schrijft het verhaal in de ik-vorm waardoor de dreiging die van het verhaal uitgaat heel dicht bijkomt. De angst, de terreur en het geweld worden bijna voelbaar en dat is beangstigend. De personages in het boek worden goed uitgewerkt en hebben diepgang. Het dwangmatige gedrag waarmee Cathy zich in een wereld waarin iedereen en alles als bedreigend overkomt, staande probeert te houden wordt indringend uitgewerkt. De wisselingen tussen vroeger en nu volgen elkaar in snel tempo op maar dat leidt niet tot verwarring. Het verhaal heeft een beklemmende sfeer, spanning is steeds aanwezig en dat maakt dat je het boek maar moeilijk kunt neerleggen.
Waarheen je ook vlucht is een sterk debuut. Het is niet alleen een aangrijpende en indringende misdaadroman die heel erg goed is geschreven, het is ook een verhaal over gruwelijk zaken die zich in je eigen directe omgeving zouden kunnen voordoen zonder dat je daar enige notie van hebt. Iets om over na te denken.
****
Engelse titel: Into the Darkest Corner
Vertaling: Titia Ram
Uitgeverij: De Bezige Bij – Amsterdam
ISBN: 978 90 234 6986 5
© 2014 Joop Liefaard