Nadat de jacht op een seriemoordenaar erg persoonlijk was geworden en ex-hoofdcommissaris Wolfgang door deze jacht en de nasleep daarvan de greep op zijn leven verloor met bijna fatale gevolgen, heeft hij zich in het geheim laten behandelen in een Berlijnse kliniek en heeft hij zijn leven weer op de rit. Na een aansluitende vakantie in Galicië keert hij terug naar Berlijn waar hij op verzoek van zijn vriendin Gitta op zoek gaat naar een dakloze die niet meer is teruggekeerd nadat hij haar hond had uitgelaten. Zowel Jan als hond Ulla lijken van de aardbodem verdwenen.
Het is winter in Berlijn en de Berlijners maken zich op een een koude en witte kerst. Er vinden in de stad een paar gruwelijke moorden plaats. De moordenaar gaat niet zachtzinnig te werk. Hij verminkt zijn slachtoffers, verwijdert lichaamsdelen en laat cryptische teksten achter. Hoewel Wolfgang zich heeft voorgenomen zich nooit meer met deze gruwelijke en bloederige zaken in te laten, gaat hij toch in op verzoek van het Landeskriminalamt om op tijdelijke basis het onderzoek naar de moorden leiden. Of dat een verstandig besluit was, is maar de vraag want al snel merkt hij dat iemand hem bedreigd en ook Julia de grote liefde in zijn leven is duidelijk teleurgesteld in Wolfgangs beslissing zijn oude werk weer op te pakken. Het onderzoek voert Wolfgang langs een opvangcentrum voor daklozen, vertegenwoordigers van de kerk, een geheimzinnig escortbureau voor de rijken, Lissabon en de oevers van de Taag, maffiosi met een dubbele agenda en verdorven figuren die het met ethiek en moraal niet zo nauw nemen.
Wolfgang wandelde op zijn gemak langs de haven. Links en rechts werd hij ingehaald door mensen die renden om de veerboot naar Vigo te halen. Hij kocht bij de krantenkiosk El País en ging binnen bij café Alondras, om op zijn vaste plek aan de bar zijn ontbijt te nuttigen. Het was altijd druk hier. Alle tafeltjes waren bezet door zwijgende mannen en vrouwen, die zonder uitzondering een krant lazen.
Wolfgang las de artikelen diagonaal, wat niet zijn gewoonte was. El País was de kwaliteitskrant van Spanje en was te interessant om vluchtig te lezen, maar hij voelde zich onrustig. Waarom nam hij geen besluit, zoals hij vroeger altijd kordaat beslissingen nam, hoe moeilijk ze ook waren?
Hij las verder. Het internationale nieuws bestond grotendeels uit ellende en het Spaanse binnenlandse nieuws was ook niet om vrolijk van te worden. Crisis, gebroken verkiezingsbeloften, corrupte politici. Banken die decennialang hadden gespeculeerd, zichzelf hadden verrijkt en hun klanten met te hoge hypotheken hadden opgezadeld. Nationaliseren die hap, dacht hij, bonussen afpakken, ontslaan die baasjes.
Buiten toeterde de veerboot ten teken dat hij op het punt stond te vertrekken. Wolfgang wilde de bladzijde al omslaan toen zijn blik op een kort bericht viel. ‘Gruwelijke moord in Berlijn’.
Hij bestelde nog een koffie en las het stukje. Het afgelopen half jaar had hij geen Duitse kranten gelezen omdat hij niet wilde dat het proces rond de seriemoordenaar zijn herstel zou verstoren. Al die tijd was hij wel El País blijven lezen.
Een Berlijns politicus die verdacht werd van het sjoemelen met aanbestedingsprocedures en het aannemen van steekpenningen was enkele dagen eerder dood gevonden in een park. Het lijk was verminkt. De politie tastte nog in het duister.
Wolfgang dacht aan het Berlijnse Landeskriminalamt, waar zijn vroegere collega Claus zich ongetwijfeld met deze zaak zou bezighouden.
Hij rekende af en wandelde langs het water terug naar zijn huis. Kleurige vissersbootjes voeren de haven binnen met in hun zog een zwerm meeuwen. Hun hoge gekrijs galmde over het water. Het was een stralende najaarsdag en hij trok zijn jasje uit, met een gevoel van lente in zijn hoofd. Hij zou thuis op internet kijken bij de Berliner Morgenpost; het moest er toch een keer van komen.
Ellen Gerretzen heeft een kleurrijke schrijfstijl waarmee ze in vijfenzeventig korte hoofdstukken een overtuigende en krachtige thriller op papier heeft gezet. De plot is kundig geconstrueerd en kent veel verrassende wendingen, de spanning is erg goed opgebouwd. Er gebeurt veel in het verhaal en moeiteloos schakelt Ellen Gerretzen van de ene scene naar de andere over zonder bij die wisselingen veel overgangstekst te gebruiken. Je valt van de ene actie direct in de andere en dat geeft een enorme vaart aan het verhaal.
De personages zijn beeldend beschreven. Wolfgang die zich ontpopt als een bevlogen en intelligente speurder, zijn rechterhand Claus die de neiging heeft nogal primair te reageren en Esra, de ambitieuze assistente die maar een doel in het leven heeft, net zo goed worden als Wolfgang. Naast deze hoofdpersonen passeert er een bonte rij andere personages de revue maar het overzicht gaat nooit verloren. Ellen Gerretzen voert een strakke regie. De ontknoping van het verhaal is origineel, onverwacht en verrassend .
In het verhaal is verantwoorde aandacht voor de problematiek van daklozen. Maar al te vaak wordt in een thriller een maatschappelijke probleem aangeroerd zonder dat dat verder wordt uitgewerkt of zonder dat de schrijver daarbij een bepaald standpunt in neemt. Ellen Gerretzen denkt daar duidelijk anders over. Ook is er in het verhaal ruimte voor fraaie sfeertekeningen van Berlijn en Lissabon, een stad die Wolfgang in zijn hart sluit.
Verdorven is een boeiende, spannende en overtuigende thriller waarmee Ellen Gerretzen laat zien dat zij een uitstekend en getalenteerd misdaadauteur is. Over het niveau van de Nederlandse misdaadliteratuur wordt vaak nogal laatdunkend gedacht en gesproken. Buitenlandse auteurs worden vaak als beter beschouwd en als er al gerefereerd wordt aan goede Nederlandse schrijvers gaat het om slechts aan handje vol. Ellen Gerretzen laat zien dat dit gevoel volledig misplaatst is. Er verschijnen regelmatig uitstekende Nederlandse thrillers, die de vergelijking met wat uit het buitenland glansrijk kunnen doorstaan en ook uitstijgen boven dat handje vol auteurs dat als standaard voor de kwaliteit van de Nederlandse misdaadliteratuur wordt beschouwd. Verdorven is zo’n thriller en Ellen Gerretzen is een van die Nederlandse auteurs die de Nederlandse misdaadroman op een hoger niveau heeft getild.
****
Uitgeverij: Uitgeverij Manteau
ISBM: 978 90 223 2828 6
© 2014 Joop Liefaard