Het is zomer in Amsterdam, de mensen genieten van het mooie weer en de stad. Rechercheur Britt Franken en haar collega’s onderzoeken de dood van een onbekende jongeman. Hij had dezelfde xtc-pillen bij zich als die waardoor een aantal toeristen onwel zijn geworden. Het vermoeden bestaat dat deze pillen zeer gevaarlijk zijn en dat vermoeden wordt bevestigd wanneer korte tijd later een jonge vrouw overlijdt aan de gevolgen van het gebruik ervan. Het onderzoek wordt voor Britt heel erg persoonlijk als blijkt dat haar dochter Bo hiervan getuige is geweest.
Daarnaast moet Britt ook onderzoek doen naar de dood van een man die door voorbijgangers is doodgeschopt. Bestaat er een verband tussen deze gruwelijke zaken en kunnen de teamleden de professionele distantie bewaren die nodig is om het onderzoek tot een goed einde te brengen?
Bijwerking is de vierde thriller in een serie met de sympathieke rechercheur Britt Franken in de hoofdrol. Het is een thriller waarin Heleen van der Kemp een actueel onderwerp als thema gebruikt. Zo heeft de politie tijdens het laatste Amsterdam Dance Event in oktober van dit jaar het publiek gewaarschuwd voor het gebruik van gevaarlijke xtc-pillen. De dood van een jonge vrouw is waarschijnlijk het gevolg van het gebruik van dergelijke pillen geweest. Ook de dood van een jongeman door buitensporig geweld van mensen die onder invloed van drugs waren, is aan de realiteit ontleend.
Het was acht uur in de ochtend en de tgo-rechercheurs zaten op haastig bij elkaar getrokken stoelen in de kleine briefingruimte. Nina Hansen, in een strakke spijkerbroek en een hagelwit bloesje, stond naast een tafel waarop een laptop klaarstond. Martijn Funke, de nieuwe teamchef, had haar gevraagd om de andere teamleden bij te praten over de drugs die waren gevonden bij het nog onbekende slachtoffer. Naast Nina en Martijn waren Britt, Wim en Karim Aloui aanwezig.
Nina wisselde een paar woorden met een collega die haar hielp met het aansluiten van de laptop. Even later lichtte het scherm achter Nina op: tgo anubis stond er op de eerste dia. Het was regel om tgo’s geen beschrijvende namen te geven. Binnen hun eenheid werkten ze met godennamen. Gelukkig hadden de oude Grieken gigantisch veel goden en godinnen vereerd, dus ze konden nog wel even vooruit.
Nina klikte langs de deelprojecten. Digitale expertise, forensisch. Het PowerPoint-bestand werd steeds aangevuld met nieuwe informatie zodat ze naast het groeiende papieren dossier met alle stukken, rapporten, verhoorverslagen en toestemmingsformulieren ook een visuele variant hadden voor de briefings – beide documenten werden bijgehouden door de dossierschrijver die standaard bij het tgo zat.
Britt dronk koffie uit haar eigen, van huis meegebrachte thermosfles. Cafeïne zou de komende paar uur haar beste vriend zijn. De anderen waren bezig met hun telefoon of waren met elkaar in gesprek.
Nina schraapte luidruchtig haar keel en wapperde weer met haar schrift.
‘Begin maar, Nina,’ zei Martijn en hij maande iedereen met zijn grote handen tot stilte.
Nina wachtte tot het stil was, keek nog snel in haar schrift en nam toen het woord.
‘Ik heb net de voorlopige labresultaten binnengekregen…’ Ze liet een stilte vallen en bladerde in haar schrift. ‘De pillen,’ vervolgde ze, ‘hebben niet alleen een extreem hoog mdma-gehalte, maar bevatten inderdaad ook een stof die sterk lijkt op 4,4-dmar, een afgeleide van het 4-methylaminorex. Hetzelfde spul als bij de onwel geworden toeristen is aangetroffen.’
‘Geen twijfel mogelijk?’ vroeg Martijn, die opstond en bij het raam ging staan.
‘Nee,’ beaamde Nina die hem met haar ogen volgde.
‘Dat is zwaar klote,’ siste Martijn. ‘Ik had gehoopt dat het bij een paar incidenten zou blijven, dat die toeristen het spul zelf bij zich hadden.’
Heleen van der Kemp heeft een plezierige en vlotte schrijfstijl waardoor het lezen van Bijwerking uiterst aangenaam is. Je kunt het boek maar moeilijk opzij leggen. Zij heeft rondom actuele thema’s een goed verhaal geconstrueerd dat op de juiste momenten voorzien wordt van verrassende wendingen of pakkende gebeurtenissen waardoor de spanning en de snelheid niet verslappen. De personages zijn goed en levensecht uitgewerkt. Britt Franken, Wim van der Velden en Karim Aloui vormen een hecht en efficiënt team maar allen hebben ook zo hun eigen privébesognes. Hoewel de persoonlijke verhalen uitgebreid aan bod komen overheersen ze niet. Heleen van der Kemp weet een evenwichtige mix van werk en privé tot stand te brengen en dat draagt bij aan de kwaliteit van het boek.
De spanningsopbouw is goed hoewel Bijwerking met uitzondering van de daverende en verrassende ontknoping nooit echt tenenkrommend spannend wordt. Dat past ook eigenlijk niet bij de sfeer van het verhaal en de manier waarop Heleen van der Kemp het vorm geeft. Er zijn aan het einde een paar losse draadjes die een opening bieden voor een vervolgthriller en veel fans zullen hier naar uitkijken want de thrillers van Heleen van der Kemp zijn actueel, spannend en sympathiek. Je leest ze met veel plezier. Het zijn thrillers die zich kenmerken door een eigen stijl en sfeer en daardoor uniek zijn in de wereld van het Nederlandse spannende boek. Helemaal Heleen.
Uitgeverij: Cargo – Amsterdam
ISBN: 978 90 234 9783 7
© 2015 Joop Liefaard
Deze recensie verscheen eerder bij Hebban|Crimezone, de boekensite voor en door lezers.