Op de middelbare school kreeg ik onderricht in drie vreemde talen zoals dat toen heette; Duits, Frans en Engels en voor al die vakken moest ik ook boeken lezen, in de oorspronkelijke taal welteverstaan. Ik deed dat niet echt van harte en dat meer vanwege het feit dat ik een opstandige puber was dan vanwege de kwaliteit van de teksten. Er waren ook boeken bij van de beroemde Engelse romanschrijfster Jane Austen (1775 – 1817). Toen ik na de pubertijd weer een beetje bij zinnen kwam is mijn aanvankelijke reserve voor haar boeken veranderd is in oprechte bewondering. Hoe heb ik ooit zo afwijzend kunnen reageren op haar fraaie taalgebruik en vooral over de actualiteit van haar onderwerpen want haar boeken hebben vandaag de dag nog steeds grote maatschappelijke en literaire waarde.

Een paar jaar geleden hebben we een bezoek gebracht aan Winchester in het graafschap Hampshire in het zuiden van Engeland. We zijn bij die gelegenheid langs het huis in College Street gewandeld waar Jane Austen in de vroege ochtend van 18 juli 1817 op veel te jonge leeftijd is overleden. Het huis bestaat nog steeds.

Ook hebben we de majestueuze kathedraal bezocht waar Jane Austen is begraven. Jane hield veel van dit indrukwekkende godshuis waar in 1872 een bronzen herinneringsplaquette in haar nagedachtenis werd onthuld. Veel luister en glorie voor deze prominente Engelse schrijfster dus. Zelf zou ze ervan hebben gegruwd, denk ik, want zij hechtte heel erg aan een eenvoudig en teruggetrokken bestaan.