Rechercheur Elisabeth Black is op non-actief gezet. Tijdens de bevrijding van tiener Channing Shore heeft zij Channings ontvoerders en verkrachters met achttien kogels doodgeschoten en dit wordt door haar superieuren beschouwd als martelen en buitenproportioneel. Er is een onderzoek gestart dat zou kunnen leiden tot vervolging wegens moord.
Dertien jaar geleden werd Julia, de moeder van Gideon Strange op beestachtige wijze vermoord. Ex-politieman Adrian Wall die op grond van dun bewijs voor deze moord is veroordeeld, komt na een lange gevangenisstraf vrij en Gideon wacht hem bij het verlaten van de gevangenis op om hem uit wraak te vermoorden. De gevangenisdirecteur en een paar bewakers hebben heel veel belangstelling voor het resultaat van deze poging tot moord.
Een seriemoordenaar heeft het voorzien op jonge vouwen die hij na ze om het leven te hebben gebracht etaleert op het altaar van een vervallen en verlaten kerk.
De vrouw was van een zeldzame schoonheid zonder zich bewust te zijn van haar volmaaktheid. Hij had haar lang genoeg gadegeslagen om daar een vermoeden van te krijgen en de ontmoeting bewees dat zijn gevoel hem niet had bedrogen. Ze was bescheiden en verlegen en makkelijk te beïnvloeden. Misschien was ze onzeker en niet erg snugger. Misschien was ze eenzaam of verward over haar plek in deze moeilijke wereld.
Het deed er niet echt toe.
Ze zag er precies goed uit en dat lag aan de ogen.
De hare schitterden toen ze over het trottoir aan kwam lopen. De zonnejurk zwierde om haar knieën, maar niet onfatsoenlijk. Hij genoot van de manier waarop de jurk danste en hoe keurig ze haar benen en armen bewoog. Ze had een bleke huid en ze was kalm. Hij had het leuker gevonden als ze een ander kapsel had gehad, maar dat was oké.
De ogen waren het belangrijkst.
Die moesten helder en diep zijn, met een open blik. Hij bekeek ze dus nauwlettend om zich ervan te vergewissen dat er niets was veranderd in de enkele dagen sinds ze hadden afgesproken elkaar te ontmoeten. Ze keek verontschuldigend om zich heen, en van een afstand bespeurde hij de droefheid van verkeerde vriendjes en een flutbaantje. Ze hoopte op meer in het leven. De meeste mannen zouden dat niet begrijpen, maar hij begreep het.
‘Hallo, Ramona.’
Ze sloeg verlegen haar ogen neer nu ze zo dicht bij elkaar stonden. Haar wimpers staken donker af tegen de welving van haar wang. Ze hield haar hoofd schuin, waardoor hij haar perfecte kaaklijn uit het oog verloor.
‘Ik ben blij dat we hebben besloten dit te doen,’ zei hij. ‘Ik denk dat het een welbestede middag wordt.’
‘Bedankt dat je de tijd ervoor hebt vrijgemaakt.’ Ze bloosde, hield haar ogen neergeslagen. ‘Ik weet dat je het druk hebt.’
De Amerikaanse schrijver John Hart (1965) studeerde Frans, boekhouden en rechten. Hij werkte o.a. als beurshandelaar en advocaat voordat hij met schrijven begon. Hij debuteerde in 2006 met de thriller De wet en de leugen. Weg zonder genade is zijn zesde thriller die zich afspeelt in een stadje in Noord Carolina, de staat waar Hart is geboren en opgroeide. Hij vertelt in een prachtige en zeer toegankelijk stijl een uitermate donker en somber verhaal over vier mensen die getekend zijn door het leven. Vier mensen die door schokkende gebeurtenissen met elkaar verbonden zijn. Elisabeth, Gideon, Adrian en Channing worden door de vaardige pen van John Hart levensechte mensen en hun persoonlijk lijden is bijna voelbaar. Het verhaal is knap in elkaar gezet en het vervlechten van de verschillende verhaallijnen laat zien dat hij een getalenteerd schrijver is.
En toch gaat het ondanks deze lovende woorden uiteindelijk mis met dit boek. Er zitten een aantal storende fouten in het verhaal die je van een gelauwerde schrijver als John Hart niet zou verwachten. Daarnaast ontspoort het verhaal aan het einde nogal ernstig. Er is uiteindelijk zoveel (zinloos) geweld en er zijn zoveel toevalligheden dat in dit orgastische bloedbad de geloofwaardigheid helemaal zoek raakt. Het verhaal sterft door misplaatst Amerikaans heldendom en karikaturale en weinig authentieke dramatiek.
Weg zonder genade is een triller die in de eerste hoofdstukken hoge verwachtingen wekt maar uiteindelijk ten ondergaat aan overdaad en overdrijving. En dat is nooit goed, ook niet voor een boek. Zelfs al is het van een schrijver met een grote naam.
Engelse titel: Redemption Road
Vertaling: Henny van Gulik
Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff - Amsterdam
ISBN: 978 90 245 7297 7
© 2016 Joop Liefaard