In haar debuutroman De laatste Schreeuw  stelt Kate Brady de lezer voor aan Beth Denison, die met haar dochtertje Abby en hond Heinz in Arlington woont  en daar na een traumatische ervaring, die zich zeven jaar geleden voordeed, een nieuw leven wil opbouwen. Zij werkt als taxateur van antiek, onder andere van een serie antieke poppen die in het verhaal een belangrijke en gruwelijke rol spelen.

Chevy Bankes wordt vrijgelaten uit de gevangenis waarin hij zeven jaar heeft doorgebracht nadat Beth Denison tegen hem had getuigd. En hij wil wraak.  Hij begint een reis van 4500 kilometer die hem van Seattle naar Arlington moet brengen. Tijdens die reis pleegt hij verschillende afschuwelijke moorden. Na iedere moord telefoneert hij met de mobiele telefoon van het slachtoffer naar Beth en het wordt al snel duidelijk dat zij zijn laatste slachtoffer zal zijn.  Daarnaast brengt hij de verwondingen die hij zijn slachtoffers toebrengt, ook toe op antieke en zeer kostbare poppen die hij naar Beth toestuurt.

Neil Sheridan is een voormalig FBI agent die na de eerste moord van Chevy Bankes overeenkomsten ziet met een moord van zeven jaar geleden, een moord die leidde tot de dood van de vermoedelijke maar naar later bleek onschuldige verdachte en voor wiens dood hij verantwoordelijk was. Hij wordt als adviseur toegevoegd aan het politieteam dat de moorden onderzoekt. Hij ontdekt al snel dat Beth een groot geheim met zich meedraagt waarvan zij onder geen enkele voorwaarden de politie deelgenoot wil maken. Hij ziet echter ook haar enorme angst en biedt aan haar en haar dochtertje te beschermen.

De moordenaar Chevy Bankes en zijn gedachtenwereld worden al meteen op de eerste pagina  geintroduceerd en dat geeft het boek een extra dimensie. Je weet wat zijn volgende stap zal zijn en je weet ook dat de politie daar, zeker in het begin van het verhaal, niet adequaat op reageert.  Dit heeft echter ook een nadeel.  Sommige trucs die Chevy Bankes gebruikt zijn een beetje onwaarschijnlijk en daardoor verliest het verhaal soms aan kracht.

De karakters van Beth en Neil worden oppervlakkig beschreven en hebben weinig diepgang. Beth die op het ene moment het naderende onheil vanuit eigen kracht te lijf wil gaan en zich op de volgende bladzijde helemaal overgeeft aan de bescherming van Neil, maken van haar een onevenwichtige vrouw.  Het is dan ineens het man-vrouw rollenpatroon dat je wel vaker ziet in Amerikaanse boeken en films. Ook de ontluikende liefdesrelatie tussen de twee komt wat vreemd over. Daarentegen is de beschrijving van het karakter van Chevy Bankes prima, een compleet zieke en gestoorde geest.

Kate Brady heeft een frisse manier van schrijven. Het boek leest lekker weg hoewel het verhaal wel een groot aantal bladzijden nodig heeft om echt op gang te komen.  Maar als de vaart er eenmaal inzit kun je boek maar moeilijk opzij leggen. Het verhaal is goed geconstrueerd, soms aangrijpend, soms beangstigend en met een ontknoping die zonder meer spannend is. En na de ontknoping een typisch Amerikaans einde. Melodramatisch. Ik hou daar niet zo van.

Verder vallen er in mijn beleving wel erg veel doden. De ene moord na de andere en de een nog gruwelijker dan die ervoor. Sommigen lezers van misdaadromans houden daarvan maar voor mij hoeft dat allemaal niet zo.

Als je het boek leest begin dan niet op de laatste twee bladzijden, wat sommige lezers soms wel eens doen. Kate Brady heeft  op die bladzijden nog een leuke draai in het verhaal in petto.

Samenvattend: een goed boek met een verhaal dat goed in elkaar zit, met een paar  passages die een beetje onwerkelijk aandoen en met karakters die herkenbaar zijn alhoewel niet altijd goed uitgewerkt. Al met al een goed en leesbaar boek.

***

© Joop Liefaard