Lina Bengtsdotter vertelt het verhaal vanuit verschillende perspectieven. Naast het politieonderzoek is er een verhaallijn over Annabelles jeugd en een aanvankelijk mysterieuze verhaallijn over de innige vriendschap tussen twee meisjes, Alice en Rosa. Hoewel de verschillende lijnen lange tijd een eigen leven leiden, weet Lina Bengtsdotter ze op zeer kundige wijze in de ontknoping met elkaar te verbinden. De stijl die zij daarbij hanteert is aangenaam en beeldend.

Het gegeven van het verhaal is weinig origineel. Charlie Lager moet tegen haar zin terug naar het dorp waar ze geboren is en voor die tegenzin heeft zij goede redenen die zij echter met niemand wil delen. Gebeurtenissen uit haar jeugd hebben diepe sporen nagelaten in haar verdere leven. Zij wisselt in hoge frequentie van bedpartner en de hoeveelheid alcohol die ze consumeert is zo aanzienlijk dat je je kunt afvragen of het feit dat dit voor de uitoefening van haar werk geen consequenties heeft, nog wel geloofwaardig is. Eén consequentie heeft het zeker. Charlie is iemand die meer medelijden dan sympathie oproept.

Het verhaal is redelijk goed uitgewerkt en is meer boeiend dan spannend. De privéproblemen waar Charlie mee te kampen heeft worden nogal breed uitgemeten en dat gaat ten koste van de aandacht voor de uiteindelijke misdaad en het onderzoek daarnaar. De personages overtuigen redelijk en de atmosfeer die een gesloten gemeenschap zoals het kleine dorp waar Annabelle verdween kenmerkt, is goed getypeerd.

De ontknoping van het verhaal is onvoorspelbaar en verrassend. Je denkt de afloop te weten maar het blijkt dat Lina Bengtsdotter je toch op het verkeerde been heeft gezet. De vrouw die terug moest is een geslaagd debuut. Hopelijk slaagt Lina Bengtsdotter er bij een volgend boek in om Charlie wat sympathieker te maken. Dat zou de kwaliteit ervan ten goede komen.