Louise Doughty is een Engelse misdaadauteur die in Nederland enige bekendheid geniet door de thrillers Voor altijd verloren en Apple Tree Yard, dat bewerkt werd voor televisie. Haar boeken zijn in vele talen vertaald en genomineerd voor diverse prijzen.
Zwart water is haar laatste thriller die gaat over het leven van John Harper, een Nederlander van gemengd ras (zijn vader was Indonesisch en zijn moeder Nederlandse). Als het verhaal begint, woont John Harper op het eiland Bali waar hij een teruggetrokken bestaan leidt en in het duister van onrustige nachten wordt geconfronteerd met het feit dat zijn leven in gevaar is. Zijn beroep is financieel-adviseur bij de schimmige organisatie Het Instituut maar in werkelijkheid is hij een spion. Hij doet zijn werk tegen de achtergrond van de grote veranderingen die zich in Indonesië voltrekken en waar bloedig en wreed, jacht op communisten wordt gemaakt. John Harper maakt een onherstelbare fout die zijn leven in groot gevaar brengt. Zijn uitweg is de vlucht naar Bali waar hij Rita ontmoet. Ze hebben lange gesprekken over leven en verleden en waarom zij op Bali terecht zijn gekomen. Rita vermoedt dat John iets verbergt. Iets dat misschien wel te erg is om verteld te worden.
Een leesfragment
Die nacht, de nacht dat hij de waarheid besefte, klonk de roep van de gekko zo luid, zo onontkoombaar, dat hij niet eens de moeite nam om tegen de wand te slaan. Hij kwam overeind in bed en deed het licht aan, en met zijn gezicht in zijn handen en afhangende schouders bleef hij zitten, alsof hij tegen de gekko wilde zeggen: oké, jij wint. Op dat moment drong tot hem door wat er te gebeuren stond. Ze zouden hem vermoorden. Neem even pauze, had Amsterdam gezegd. Ga de bergen in; we hebben een huis buiten de stad; dat wordt wel vaker gebruikt. Rust lekker uit, je hebt het verdiend. Zodra we met de Westkust hebben overlegd, laten we het weten. Indertijd had hij zich afgevraagd waarom ze überhaupt met de Westkust moesten overleggen. Tenslotte hadden ze Henrikson al gestuurd. Als Amsterdam er zo zeker van was dat hij klaar was, hadden ze hem meteen terug moeten roepen. Waarom hem de bergen in sturen, tenzij om hem uit de weg te hebben voor als de media het verhaal brachten? Dat was althans wat hij aanvankelijk had gedacht. Nu, in het nachtdonker, nam de beslissing om hem hierheen te sturen een andere betekenis aan. Hij was een bedreiging geworden. Een potentiële verliespost. Terwijl het niet eens zijn idee was geweest om hiernaartoe terug te keren; ze hadden hem moeten overhalen. Ironisch, nietwaar? Deze zekerheid was nieuw; eindelijk iets grijpbaars. Hij ging liggen en stond zichzelf voor het eerst sinds zijn aankomst op het eiland toe om zonder angst naar de gekko te luisteren. Boven hem kraakte het dak, insecten zoemden en tsjirpten, maar er was geen regen. Nog iets waar hij zeker van was: ze zouden wachten tot het regende.
Zwart water is een realistisch boek. De gebeurtenissen in Indonesië tijdens de Tweede Wereldoorlog en in de periode na de uitroeping van de onafhankelijkheid worden accuraat beschreven. De schrijfstijl van Louise Doughty is rauw en heftig als het gaat om de beschrijving van de onvoorstelbare wreedheden die zich in dat land afspelen en gevoelig en ontroerend als Doughty schrijft over de ontluikende gevoelens die John en Rita voor elkaar hebben. Twee beschadigde mensen die bij elkaar begrip en houvast hopen te vinden en misschien een nieuwe toekomst.
Zwart water wordt gepresenteerd als een thriller maar in feite is het dat niet. Het verhaal, dat in de kern handelt om morele en ethische tweeslachtigheid, spionage, liefde en verlossing, is eerder boeiend dan spannend en bezit kenmerken van verhalen over de koude oorlog zoals die van bv. Graham Greene en John le Carré. De personages zijn goed uitgewerkt en spreken tot de verbeelding. Vooral het leven van John Harper wordt diepgaand geanalyseerd in een poging te verklaren wat hem gemaakt heeft tot de man die hij nu is. De beschrijving van Indonesië, het klimaat en de natuur zijn beeldend. Dat geldt eigenlijk voor het hele boek; het is zo beeldend geschreven dat je je toeschouwer voelt en dat gevoel is soms heel erg ongemakkelijk.
Louise Doughty heeft met Zwart water een geweldig boek geschreven. Een boek over schuld, wroeging en overleven en over de stuiptrekkingen van een natie op weg naar volwassenheid. Een boek dat het waard is gelezen te worden en dat je nog lang zal bijblijven.
Engelse titel: Black water
Uitgever: Karakter Uithoorn
Vertaling: Ine Willems
Formaat: e-book
Genre: thriller
Aantal bladzijden: 322
ISBN: 978 90 452 1343 9
© 2017 Joop Liefaard
Deze recensie verscheen eerder bij de Boeken en Leesclub De Perfecte Buren