NachtzwemmenWorldCat•LibraryThing•Google Books•BookFinder
Na de dood van hun moeder betrekken de zussen Katie en Mia Greene een appartement in Londen waar Katie een baan op een adviesbureau heeft en Mia er maar wat op los leeft. De verhouding van de twee zussen is een haat-liefde verhouding. Na een heftige ruzie tussen de twee besluit Mia met haar vriend Finn Tyler een lange reis rond de wereld te maken. Een impulsief besluit wat Katie niet meer kan terugdraaien. Een half jaar later ontvangt Katie het bericht dat Mia dood is aangetroffen aan de voet van een hoge klif op het eiland Bali. De politie gaat uit van zelfmoord. Katie gelooft dit niet en besluit aan de hand van de aantekeningen uit het dagboek van Mia dezelfde reis te maken als haar zus om op die manier te proberen te ontdekken wat er precies met haar is gebeurd.
Katie zat kaarsrecht op de kerkstoel met haar voeten tegen elkaar gedrukt. Bijtende zeelucht kroop door de barsten in de gebrandschilderde ramen en kringelde onder de zware eikenhouten deur door. Ze hield haar vingers om een vochtige tissue en Eds hand lag erbovenop. Anderhalf jaar eerder had ze in dezelfde stoel gezeten toen ze haar moeder begroeven, maar toen waren het Mia’s vingers geweest die met de hare verstrengeld waren.
Ze keek strak naar de kist. Alles eraan – de boenwasglans van het iepenhout, de koperen klemmen die hem afsloten, de witte lelies die erover verspreid lagen – leek ineens verkeerd. Waarom had ze besloten om Mia naast hun moeder te begraven, terwijl haar zus het graf niet één keer had bezocht? Zou een crematie niet passender zijn geweest, met een verstrooiing van haar as in de wind boven een wilde zee?Waarom weet ik niet wat je had gewild?
Als Katie twee dagen geleden niet had besloten dat ze het stoffelijk overschot wilde zien, zou het voor haar vrijwel niet te bevatten zijn geweest dat Mia in die kist lag. Ed had haar proberen tegen te houden. ‘Weet je het wel zeker? We hebben geen idee hoe ze eruitziet na de val.’ Zo omschreven de mensen het: de val, alsof Mia gewoon was uitgegleden onder de douche of van een kruk was getuimeld.
Ze liet zich er niet van weerhouden. Het zou verschrikkelijk zijn om Mia’s lichaam te zien, maar als ze het niet zag, zou ze met een miniem spoortje twijfel blijven zitten. En als ze die twijfel in de loop der tijd zou laten uitgroeien tot hoop, liep ze het risico dat ze zichzelf iets ging wijsmaken.
Nachtzwemmen is de debuutroman van de Engelse schrijfster Lucy Clarke. Zij heeft een boeiende schrijfstijl waardoor je maar moeilijk kunt stoppen met lezen. Het verhaal zit goed in elkaar en de personages worden prima uitgewerkt. Katie de geslaagde zakenvrouw met een goed ontwikkeld verantwoordelijkheidsgevoel en Mia de losbandige zus die flierefluitend door het leven gaat komen levensecht over. Het verhaal intrigeert van begin tot eind en je wilt graag weten wat Mia tot die laatste, fatale stap gezet heeft. Het wisselen tussen verleden (aan de hand van de dagboeknotities) en het heden werkt goed. Het boek is op momenten erg ontroerend. Er zijn echter passages in het boek waarin de hoeveelheid drama overtrokken is en dan loopt een boek gevaar te vervallen tot een romannetje in de wachtkamer van de tandarts. Zover komt het met Nachtzwemmen niet maar het hangt er soms tegenaan.
Nachtzwemmen is een geslaagd debuut over liefde en haat, over schuld en vergeven, over verlies en verdriet en uiteindelijk een reis naar zelfontdekking.
***
Engelse titel: The sea sisters
Vertaling: Catalien en Willem van Paassen
Uitgeverij: A.W. Bruna – Utrecht
ISBN: 978 90 449 6846 0
© 2013 Joop Liefaard