Inspecteur Tom Thorne is een uitstekende maar dwarse speurder die het regelmatig met zijn superieuren aan de stok heeft omdat hij zich niet altijd aan de regels houdt. Thorne is bij een moordonderzoek zover buiten zijn boekje gegaan dat hij van zijn functie bij de afdeling moordzaken is ontheven. Hij houdt zich nu als politieambtenaar bij de uniformdienst bezig met burenruzies, vechtpartijen en bonnen uitschrijven. Thorne wordt bij een zelfmoord van een oud echtpaar geroepen en ontdekt dat zelfmoord wel een heel gemakkelijke conclusie is; volgens hem zijn er redenen de zaak nader te onderzoeken. Thornes bevindingen worden echter door zijn vroegere collega's van de afdeling moordzaken ter zijde geschoven en daarom gaat hij, eigengereid als hij is, zelf op onderzoek uit. Hij zet hiermee zijn toekomst bij de politie op het spel en brengt zijn leven en dat van zijn partner Helen en haar zoontje Alfie in groot gevaar.
Mark Billingham is een Engelse misdaadauteur, acteur en komiek die grote bekendheid geniet door zijn boeken over inspecteur Tom Thorne. Een aantal verhalen is bewerkt voor televisie en uitgezonden door Sky1TV. Mark Billingham is een fanatieke supporter van de voetbalclub Wolverhampton Wanderers, dit in tegenstelling tot Tom Thorne die Tottenham Hotspur een warm hart toedraagt.
Tom Thorne boog zich voorover en pakte het glazen flesje voorzichtig van het nachtkastje. Het was al open, de witte dop lag naast de injectienaald, een paar druppels melkachtige vloeistof vormden een plasje onder de punt van de naald. Hij pakte het flesje op en rook eraan. De vage geur kwam hem niet bekend voor; iets wat op pleisters of desinfecteermiddel leek. Hij hield het voor het gezicht van de vrouw die achter hem stond.
‘Wat denk jij?’
Hij had het afgelopen halfuur goed rondgekeken in het huis. In de badkamer had hij een heleboel medicijnen aangetroffen, maar dat was niet zo verwonderlijk gezien de leeftijd van de betrokkenen. Er leek niets overhoopgehaald te zijn en er waren geen sporen van braak, afgezien van de kapotte ruit in de achterdeur. En dat kwam door de vrouw die nu aandachtig aan het flesje rook, een jonge agente, Nina Woodley. Haar collega en zij waren als eersten ter plaatse geweest nadat de oproep was binnengekomen.
‘Het is insuline,’ zei Woodley ten slotte. ‘Mijn broer heeft suikerziekte, vandaar…’
Thorne zette het flesje terug. Hij trok de dunne latex handschoenen uit en propte ze terug in de zak van zijn politievest.
‘Het punt is,’ zei Woodley, ‘dat je het normaal gesproken alleen op recept krijgt.’
‘En?’
‘Er zit geen etiket op het flesje.’
Ze keken allebei om toen de deur van de slaapkamer openging en een van de agenten die buiten stond geposteerd zijn hoofd naar binnen stak. Voordat de agent iets kon zeggen drong de dienstdoende arts zich langs hem heen; jong, rode wangen, een rugbytype. Hij onderzocht de lijken slechts enkele minuten, terwijl Thorne vanuit een hoek van de kamer toekeek. Beneden timmerde Woodley een plaat mdf voor de kapotte ruit en zette een andere agent thee voor iedereen.
‘Goed,’ zei de arts. Hij deed zijn tas dicht en keek op zijn horloge om het precieze tijdstip voor de overlijdensverklaring vast te stellen. ‘Dood geconstateerd.’ Hij klonk veel opgewekter dan gepast was om kwart voor vier ’s nachts op een druilerige oktoberdag.
Stervensuur (The dying hours) is het elfde deel uit de serie. Opvallend is dat de persoon van Tom Thorne nog steeds heel erg boeit. Er zijn door andere misdaadauteurs series geschreven die op zich boeiende verhalen bevatten maar uiteindelijk toch verzanden omdat er in de hoofdpersoon geen enkele ontwikkeling meer zit. Bij Mark Billingham is dat niet het geval.
Hij heeft een mooie en open schrijfstijl die erg toegankelijk is en lekker leest. De vele korte hoofdstukken zorgen voor snelheid in het verhaal. Een aantal van hen zijn gewijd aan de zieke overwegingen van de moordenaar wiens gevoelens van haat en wraak met het klimmen der jaren niet milder geworden zijn. De opbouw van de plot is bedachtzaam en degelijk zonder saai te worden. De personages zijn goed uitgewerkt en er is veel aandacht voor de onderlinge animositeit die vooral door het handelen van een teleurgestelde en gedemotiveerde Thorne een grote rol speelt.
Het privéleven van Thorne speelt een belangrijke rol in de plot. In de eerste plaats omdat het invloed heeft op de ontwikkeling van Thorne als mens en ten tweede omdat het de op wraak beluste moordenaar een instrument in handen geeft waarmee hij Thorne kan bespelen. Het verhaal is spannend en vooral tijdens de ontknoping is het onmogelijk het boek weg te leggen.
Stervensuur is een enerverende en gedegen thriller over haat, wraak en liefde waarmee Mark Billingham opnieuw bewijst tot de top van de misdaadauteurs van Britse bodem te behoren.
Engelse titel: The dying hours
Vertaling: Ernst de Boer en Ankie Klootwijk
Uitgeverij: Ambo|Anthos - Amsterdam
ISBN: 978 90 414 2517 1
© 2015 Joop Liefaard
Mark Billinghams Stervensuur is een enerverende en gedegen thriller