Mensen zijn vaak gewoontedieren en dat is met politievrouw en alleenstaande moeder Helen Weeks niet anders. Iedere ochtend als zij naar haar werk gaat, koopt zij in de krantenkiosk van Javed Ahktar een pakje kauwgom, een reep chocola en de krant voor onderweg. Op een ochtend veroorzaken drie opgeschoten jongens problemen in de kiosk en de altijd zo goedaardige en rustige Javed gaat door het lint. Hij sluit de kiosk en de rolluiken en gijzelt Helen Weeks en een tweede toevallige klant onder bedreiging van een vuurwapen.

Javed´s zoon Amin heeft in de gevangenis zelfmoord gepleegd, althans dat is de officiële lezing voor zijn dood. Javed gelooft daar niets van en in ruil voor de vrijlating van Helen Weeks en Stephen Mitchell eist hij dat inspecteur Tom Thorne de omstandigheden rond de dood van Amim onderzoekt en de schuldige voor het gerecht brengt.

Aanvankelijk ziet het er naar uit dat Javed het bij het verkeerde einde heeft en dat er inderdaad sprake is van zelfmoord maar naarmate Thorne met het onderzoek vordert, stuit hij op zaken die maar beter voor de buitenwereld verborgen kunnen blijven. De druk op Thorne om snel met resultaten te komen neemt toe omdat Javed steeds onberekenbaarder wordt en de leider van het arrestatieteam met geweld een einde aan de gijzeling wil maken.

Buiten trapte een van de jongens tegen de ruit en spuugde een dikke fluim tegen het glas. Die begon net naar beneden te glijden, langs de advertenties voor tuinlieden, gitaarlessen en massage, toen de jongen door zijn vrienden werd meegetrokken.
‘Ik ga even bellen,’ zei Helen. ‘Het staat allemaal op camera, dus het komt wel goed.’ Ze keek omhoog naar de kleine camera boven de kassa en besefte dat het vrijwel zeker een nepding was. ‘Ik kan van alle drie een goed signalement geven, oké? U weet dat ik bij de politie werk, dus…’
Meneer Akhtar, die nog met zijn rug naar de winkel stond, knikte en begon voor de tweede keer in zijn zak te zoeken.
‘Meneer Akhtar?’
Toen hij zich omdraaide, had de winkelier een revolver in zijn hand.
‘O jezus,’ zei de man naast Helen.
Helen vermande zich, en probeerde het trillen van haar been en haar stem tegen te gaan toen ze begon te praten. ‘Waar bent u mee bezig…?’
Op dat moment begon meneer Akhtar te schreeuwen en te vloeken, en vertelde Helen en de andere klant wat er zou gebeuren als ze niet deden wat hij zei. Maar het gevloek klonk vreemd uit zijn mond, als van een acteur die zijn tekst tot vervelens toe heeft gerepeteerd.
Alsof hij het niet echt meende.
‘Kop houden,’ schreeuwde hij. ‘Hou je kop of ik maak je godverdomme af!’

Ten dode opgeschreven is de tiende misdaadroman met inspecteur Tom Thorne in de hoofdrol. Het verhaal kent veel korte hoofdstukken en dat geeft snelheid. Het steeds wisselend perspectief van waaruit het verhaal wordt verteld zorgt voor de nodige dynamiek. De personages zijn goed uitgewerkt en er is veel aandacht voor de animositeit tussen de verschillende politiediensten en functionarissen. Thorne is in de serie boeken gegroeid en een boeiende inspecteur geworden. Een man die niet terugdeinst als hij zich voor de oplossing van de zaak in de hoogste kringen moet begeven. Hij is echter ook getekend door het verleden en weet daar niet altijd even goed mee om te gaan. De radeloosheid van Javed maar ook zijn vastberadenheid om met de gijzeling door te gaan totdat de laatste steen boven is, worden fraai beschreven. Helen is een sterke vrouw, die zowel als rechercheur en als moeder van haar eenjarige zoon het beste moet zien te maken van de situatie waarin zij verzeild is geraakt en zij doet dat met verve.

Ten dode opgeschreven is misschien niet het beste Thorne verhaal, daarvoor mist het de nodige spanning maar het is alleszins de moeite van het lezen waard. Je verveelt je geen moment. Mark Billingham behoort tot de betere misdaadauteurs uit het Verenigd Koninkrijk en dat laat hij met deze thriller nog maar weer eens zien.

***

Engelse titel: Good as dead
Vertaling: Ernst de Boer en Ankie Klootwijk
Uitgeverij: Anthos|Ambo – Amsterdam
ISBN: 978 90 414 2378 8

©2013 Joop Liefaard