Op een ijskoude dag in januari wordt in de tuin van een flatgebouw het lichaam gevonden van een jongetje. Het jongetje, Elias, 10 jaar oud en van Thaise afkomst, blijkt te zijn vermoord. Inspecteur Erlendur onderzoekt de zaak met zijn twee vaste collega´s Elínborg en Sigurdur Óli. Het onderzoek concentreert zich in het begin op de school die Elias bezocht en de bewoners van het flatgebouw waar hij woonde. Op de school werkt een leraar die er rascistische ideeën op na houdt en in de buurt woont een pedofiel. Hebben zij iets met de moord te maken? Ook richt het onderzoek zich op het vinden van de broer van Elias. Zijn hij en een paar van zijn vrienden erbij betrokken? Terwijl het onderzoek vordert is Erlendur ook bezig met de vermissing van een vrouw. Is er een verband tussen de twee zaken?

De moord op het jongetje herinnert Erlendur aan zijn broertje die in een hevige sneeuwstorm verdween en nooit is gevonden en waarover Erlendur zich steeds schuldig heeft gevoeld. Het is voor hem een stevige motivatie om de moordenaar van Elias te ontmaskeren.

Vakkundig vertelt Indriðason het verhaal. Met ingetogen en sobere zinnen en woorden schildert hij de melancholieke Erlendur, die met zijn kinderen en zijn verleden in het reine probeert te komen, de gesloten gemeenschap van Thaise immigranten, het ijzige klimaat in de Ijslandse winter, de maatschappelijke problemen met betrekking tot racisme en integratie en de eenzaamheid waarin mensen soms als gevolg van een eigen keuze leven.

Het verhaal staat niet echt bol van de spanning maar het is goed opgebouwd, er zijn de nodige verrassingen en de ontknoping is niet de ontknoping die je verwacht. Arnaldur Indriðason heeft met Winternacht, geschreven in de voor hem zo karateristieke ingetogen schrijfstijl, weer een prachtige en goed leesbare misdaaroman het licht doen zien. Het boek ontroert. Aanbeveling genoeg om het te lezen.

****

©  2011 Joop Liefaard