De mond gesnoerdWorldCat•LibraryThing•Google Books•BookFinder Vier studenten steken een leegstaand appartementencomplex in brand. Wat zij niet weten is dat een man hun acties op video vastlegt. En wat de man niet weet is dat een student ziet wat hij doet. Wat de vier studenten ook niet weten is dat het complex niet leeg is. Als de brand eenmaal woedt zien zij een meisje op de derde verdieping schreeuwen om hulp maar het is te laat en zij komt bij de brand om het leven. Wat begint als brandstichting eindigt in moord.
Brandweerman David Hunter is bij de blussings- en bergingswerkzaamheden betrokken en wordt zeer tegen zijn zin geconfronteerd met politierechercheur Olivia Sutherland. De twee hebben elkaar ooit gekend en willen het liefst bij elkaar uit buurt blijven. Er volgen meer branden en Olivia en haar collega’s ontdekken overeenkomsten met branden die twaalf jaar geleden door milieuactivisten werden gesticht. Maar die branden hadden geen doden tot gevolg. Is de groep SPOT van twaalf geleden opnieuw in actie gekomen met een andere werkwijze of gaat het hier om een heel andere misdaad?
Mary greep Joel bij zijn gezicht. “Is er iemand binnen?” Ze keek met paniek en woede in haar ogen naar Eric. “Je zei dat er niemand binnen zou zijn. Je zei dat het veilig was.”
“Er zou niemand mogen zijn.” Eric gromde tussen opeengeklemde kaken. “Joel heeft niks gezien. Laten we ervandoor gaan voor iemand de rook ziet en het alarmnummer belt.”
“‘Ze is binnen,” bleef Joel maar zeggen. Hij was hysterisch. “Ik heb haar gezien. Kijk.”
Ze keken als één man omhoog. Hij volgde hun voorbeeld en richtte zijn lens naar boven toen er een collectieve zucht uit de groep opsteeg. Op dat moment zag hij haar ook. Een meisje dat met haar vuisten op het raam bonsde dat was ontworpen om uitzicht te bieden over het meer, niet om eventueel door te ontsnappen. Ze was jong, een tiener misschien. Haar mond stond open in een angstschreeuw die zij niet konden horen. Haar vuisten bonkten steeds zwakker op de ruit en ze had haar gezicht tegen het glas gedrukt. Toen legde ze haar handen plat tegen de ruit en gleed vervolgens uit het zicht.
Karen Rose weet hoe zij een goed verhaal in elkaar moet zetten. De actie spat van de pagina’s af en de spanning stijgt met iedere bladzijde die je omslaat. Zelfs het feit dat je halverwege het boek weet wie de dader is doet op geen enkele manier afbreuk aan de snelheid en de spanning van het verhaal. Er komen veel personages in voor die redelijk goed worden uitgewerkt maar nooit echte diepte krijgen. Plotwendingen zijn er ook voldoende en sommige verrassend. Wat dat betreft alle hulde.
En toch had ik nadat ik het boek had dichtgeslagen een paar bedenkingen. De relatie tussen David en Olivia vond ik soms irritant en van een aantal passages druipen de cliche’s en die stereotype sentimentaliteit af, die je vaak in Amerikaanse misdaadromans en films tegenkomt. Je moet ervan houden maar ik vind het een min. En de stroperige sex tussen David en Olivia ……het zal er wel bijhoren maar als je leest waarom zij elkaar liever uit de weg gaan, komt het een beetje ongeloofwaardig over.
Dit alles neemt niet weg dat Karen Rose met De mond gesnoerd een spannende, overtuigende en meeslepende misdaadroman heeft geschreven die garant staat voor een aantal uren prima leesgenot. En dat is wat iedere liefhebber uiteindelijk wil.
****
Engelse titel: Silent scream
Vertaling: Hans Verbeek
Uitgeverij: De Fontein – Utrecht
ISBN: 978 90 261 3260 5
© 2012 Joop Liefaard