De achtste zonnebloemen leest als een liefdesbrief over vriendschap en verlies, over de kracht van herinneringen, over de kunst om gelukkig te leven. En over liefde in al zijn vormen.
Op 15 oktober verschijnt bij uitgeverij Just Publishers de roman De achtste zonnebloemen van de Nederlandse schrijfster Pauline Vijverberg. Eerder verschenen van haar de romans Onder de vlinderboom, Het suikervogeltje en Alexine, boeken die goede kritieken kregen. Pauline Vijverberg zegt over zichzelf: "Ik ben in Japan geboren (1964) en heb mijn vroege jeugd in Indonesië doorgebracht: Misschien zijn daardoor mijn herinneringen gevuld met geuren, kleuren en geluiden. Mijn studie rechten in Nederland heeft mij geholpen mijn gedachten goed te kunnen formuleren. Vrij snel na mijn afstuderen vertrok ik naar het buitenland. Ik wist dat schrijven eigenlijk altijd en overal kon en zo maakte ik van mijn hobby een beroep". Pauline Vijverberg woont met haar gezin in Zuid-Afrika.
Korte inhoud van het boek
Bijna niemand weet dat Van Goghs jongste broer naar Zuid-Afrika verhuisde. Of dat het nichtje van de muze van Breitner wilde leven zoals muziek klinkt. Duikt in Zuid-Afrika een nieuw zonnebloemen-schilderij op? Vincent van Gogh schilderde de zonnebloemenserie in het jaar dat zijn jongste broer Cor naar Zuid-Afrika vertrok. Zeven versies, om het Gele Huis op te vrolijken. Gaf hij een achtste mee aan zijn broer? Cor raakt bevriend met de entomoloog Jacobus Swierstra en de zusjes Niesje en Geesje Kwak, model voor de kimono schilderijen van Breitner. Zij zijn net als Cor, Jacobus en vele andere Nederlanders, naar de Transvaal geëmigreerd met hoop op een betere toekomst. Aafke is jaren later terug in Zuid-Afrika om te zorgen voor haar zieke vader die niet meer spreken kan. Ze is ook op zoek naar het schilderij dat vroeger bij haar thuis hing: de vaas met zonnebloemen. Vindt zij het schilderij dat haar enige herinnering is aan haar overleden moeder? In deze roman cirkelen feit en fictie om elkaar heen. Het is een geschiedenis van triomf en tragedie en alles wat daartussen ligt. Het leest als een liefdesbrief over vriendschap en verlies, over de kracht van herinneringen, over de kunst om gelukkig te leven. En over liefde in al zijn vormen.
Pauline Vijverberg zal De achtste zonnebloemen niet persoonlijk in Nederland kunnen presenteren. Leesgroepen en/of andere belangstellenden die met Pauline van gedachten willen wisselen over de roman kunnen via haar website contact met haar opnemen.