Toen inspecteur Jack Caffery acht jaar oud was verdween zijn broertje Ewan. Hij liep de tuin achter het huis uit en kwam nooit meer terug. Achter het ouderlijk huis woonde de pedofiel Iwan Penderecki en Caffery heeft altijd aangenomen dat Penderecki, die later zelfmoord pleegde, wist wat er met Ewan is gebeurd. Tracey Lamb, de vrouw die van het pedofilienetwerk van Penderecki op de hoogte was, is ook overleden. Zij was Caffery's laatste hoop om zijn broer terug te vinden. Hij ontdekt dat Tracey alles wat zij had, heeft nagelaten aan Derek Yates die in afzondering in de gevangenis zit. Omdat Caffery niet tot de man wordt toegelaten roept hij de hulp in van De wandelaar. Deze raadselachtige zwerver is bereid Derek Yates te bezoeken maar dan moet Caffery als wederdienst de eigenaar van een hond die De wandelaar heeft gevonden, opsporen. Aan zijn halsband was een stukje karton bevestigd met de woorden Help ons.

Wetenschapper Oliver Anchor-Ferrers keert met zijn echtgenote Matilda en dochter Lucia terug naar The Turrets, hun tweede huis in Somerset om te herstellen van een zware openhartoperatie. Matilda doet een afschuwelijke ontdekking in haar tuin, een ontdekking die schokkende herinneringen oproept aan een gruwelijke moord die vijftien jaar geleden in de directe omgeving werd gepleegd en die dochter Lucia ernstig heeft getraumatiseerd. Direct na aankomst wordt de familie bezocht door inspecteur Honey en brigadier Molina. Zij doen onderzoek naar een recente moord die overeenkomsten vertoont met de moord van vijftien jaar terug. The Turrets ligt erg afgelegen en de telefoon werkt niet. Door het vreemde gedrag van de politiemannen begint Oliver zich af te vragen of zij zijn voor wie ze zich uitgeven.

Volgens Matilda Anchor-Ferrers spookt het in het huis. Het spook is niet, zoals gebruikelijk, de geest van een lang geleden overleden persoon, maar de gedeelde herinnering aan een gebeurtenis van vijftien jaar geleden, toen Kiran zestien was en Lucia vijftien. In Matilda’s ogen was dat voorval een keerpunt in hun leven. Een tragedie waardoor alles voorgoed veranderde. Het gebeurde op een zomerdag, net zo een als deze. En in bossen die identiek zijn aan deze.
Vooral Lucia is nooit meer de oude geworden. Zij werd het hardst getroffen en ze draagt tot op de dag van vandaag de duistere energie van die gebeurtenissen in zich mee. Daarom heeft Matilda haar niet gevraagd mee naar buiten te komen. Zij is degene die beschermd moet worden tegen de verbijsterende versiering in de bomen.
‘Was het al zo toen jij het ontdekte?’ Oliver staat op de open plek en zoekt met één hand steun tegen een vlierboom. De onverwachte wandeling en de schok tekenen zich af in zijn gezicht. ‘Precies zo?’
‘Ja. Ik was de bladeren bij elkaar aan het harken en toen...’ Haar stem sterft weg. Ze weet niet wat ze moet zeggen. ‘Ik kon mijn ogen niet geloven.’
‘Puur toeval. Meer niet.’
‘Toeval?’ herhaalt ze. ‘Wat voor toeval, Ollie?’
‘Een of ander dier heeft iets gedood – het is gewoon stom toeval dat het zo...’ Hij gebaart vaag naar de bomen. Hij probeert iets gehards en een heleboel zelfvertrouwen in zijn stem te leggen, maar hij ziet eruit alsof hij elk moment kan overgeven. ‘Dat het er zo bij hangt.’
‘Wat voor dier is groot genoeg om zoiets...’
‘Mam?’
Matilda breekt haar zin af. Achter Ollie staat Lucia – zwart T-shirt en bleke huid – timide bij het bosje. Het is warm hier, maar ze draagt Ollies oude waxjas alsof ze het koud heeft. Ze verzuipt in de knielange jas.
‘Pap?’
Oliver laat de boom los en draait zich onhandig om. ‘Lucia.’ Hij begint moeizaam over het pad naar haar toe te lopen en wijst naar haar met zijn wandelstok. ‘Ik had je niet gezien. Laten we weer naar het huis gaan.’
‘Wat is er aan de hand?’
‘Niets.’

Mo Hayder (1962) is een Engelse misdaadauteur die bekend is geworden door haar boeken over inspecteur Jack Caffery. Zij debuteerde in 2000 met de thriller Vogelman. Haar boeken worden door velen geroemd maar er is ook een aantal mensen dat van haar boeken niets moet hebben vooral vanwege de expliciete beschrijvingen van wat er zoal bij een misdaad gebeurt. Wolf is het zevende deel in de Caffery serie. Mo Hayder vertelt het verhaal in de tegenwoordige tijd waardoor de lezer er directer bij betrokken is. De stijl is mooi en zonder rimpeling. Mo Hayder creëert in Wolf net zoals in haar eerdere boeken een donkere, enge en onheilspellende sfeer. Het verhaal is origineel en kundig geconstrueerd en kent de nodige wendingen en verrassingen waardoor de spanning tot het einde toe bewaard blijft. Al lezend maakt zich een ongemakkelijk gevoel van je meester omdat je getuige bent van een afschuwelijk drama en je niet kunt ingrijpen. Het is een nachtmerrie. Mo Hayder doet waar ze goed in is, angst een gezicht geven want dat is wat de Anchor-Ferrers te wachten staat, ultieme en onvoorstelbare angst. Mo Hayder is op haar best.

De ontwikkeling van de personages is overtuigend en beeldend en draagt in hoge mate bij aan het hoge niveau van Wolf. De ontknoping, waarin Mo Hayder haar vakmanschap toont door de introductie van een paar totaal onverwachte wendingen, is ijzingwekkend, erg spannend en in een goed tempo geschreven.

Wolf is een geweldige thriller waarmee Mo Hayder laat zien dat zij een uiterst getalenteerde misdaadauteur is. Zij was weliswaar niet altijd even consistent want na het overweldigende succes van Vogelman, De behandeling en Tokio schreef zij een paar mindere boeken. Met Poppenspel, haar vorige thriller, leek zij echter de weg omhoog weer gevonden te hebben en Wolf bevestigt dit. Mo Hayder is weer helemaal terug en haar fans zullen haar dankbaar zijn.

****

Engelse titel: Wolf
Vertaling: Yolande Ligterink
Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff  -  Amsterdam
ISBN: 978 90 245 6486 6

© 2014 Joop Liefaard