De Engelse titel van de misdaadroman Lijdensweg is Ceadman´s Song. Het boek werd in 1990 door Peter Robinson geschreven maar pas in 2010 in een Nederlandse vertaling uitgegeven. Peter Robinson heeft een aantal misdaadromans geschreven met inspecteur Alan Banks in de hoofdrol. In Lijdensweg is dat niet het geval. Het is een op zichzelf staande roman.

Kirsten viert met een aantal vrienden het einde van het studiejaar. Na afloop daarvan gaat zij naar huis. Zij wordt wakker in het ziekenhuis en kan zich niets herinneren van wat haar is overkomen. Zij blijkt op een afschuwelijke manier te zijn toegetakeld en dat heeft verstrekkende gevolgen voor haar leven als vrouw. Naarmate dingen in haar geheugen terugkeren gaat zij de volle omvang van wat er met haar is gebeurd beseffen en vormt zich in haar hoofd maar een gedachte en dat is wraak.

Martha komt op zekere dag aan in het vissersdorpje Whitby. Al lezend wordt het duidelijk dat Martha een afschuwelijk ervaring uit haar verleden met zich meedraagt en dat zij op zoek is naar de man die daarvoor verantwoordelijk is.

Dit zijn de twee verhaallijnen die het boek kent en aan het einde komen die lijnen bij elkaar. Peter Robinson kan goed schrijven. Dat heeft hij met diverse boeken bewezen. Dit verhaal is echter heel erg voorspelbaar en wordt nergens echt spannend. Lijdensweg is de moeite van het lezen waard maar het is niet een ervaring die je op het puntje van je stoel doet zitten. Peter Robinson kan beter.

☆ ☆ ☆

© Joop Liefaard