Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog slaagt een naziwetenschapper erin om een allesvernietigend wapen in veiligheid te brengen. Als Hitler tijdig over dit wapen had kunnen beschikken zou de ondergang van het Derde Rijk zijn afgewend en had de wereld er nu anders uitgezien. Het einde kwam in dit opzicht voor Hitler te vroeg. Sommigen beschouwen het einde van zijn rijk de meest catastrofale gebeurtenis van de vorige eeuw. Zij zouden graag de geschiedenis willen herschrijven.
Alex De Klerk is agent van de Europese antiterreureenheid Operations. Hij en zijn team worden naar Soedan gestuurd om onderzoek te doen naar een geheimzinnige explosie die zich daar heeft voorgedaan. Een heel dorp is van de aardbodem verdwenen en van de plaatselijke bevolking is niemand teruggevonden. Veel aanwijzingen hebben Alex en zijn teamgenoten niet en de onbetrouwbaarheid van lokale agenten brengt hierin geen verandering.
In Argentinië wordt het politieke klimaat met de dag instabieler. Een grote volksopstand dreigt en president Alicia Mendoza heeft haar handen vol om deze dreiging het hoofd te bieden. Welke ministers en raadgevers in haar directe omgeving kan ze nog vertrouwen?
Met beide handen diep weggestoken in zijn jaszakken beklom Alex in twee rappe sprongen het trapje voor de entree van het kantoorpand. Eenmaal binnen werd hij vanachter een brede balie door een receptioniste op een allervriendelijkst glimlachje getrakteerd. Alex beantwoordde haar groet eveneens met een glimlach en liep energiek door naar het einde van de centrale hal. Hier hield hij zijn pasje voor een klein rood lampje en stapte een ronde, transparante cabine binnen. De eenpersoonsruimte sloot automatisch, vergeleek zijn biometrische gegevens met de ingevoerde data op het toegangspasje en verschafte hem daarna toegang tot de liftzijde.
Zeven verdiepingen hoger volgde een herhaling van wat zich beneden had afgespeeld.
Weer een receptioniste, die hem naast een glimlach nu ook met zijn achternaam begroette, gevolgd door soortgelijke veiligheidsdeuren. Nu Alex ook de tweede barrière had genomen en eindelijk binnen was, liep hij meteen door naar het kantoor van zijn directeur: Janet Sloand.
Sloand, een Britse, was geen knappe vrouw maar door haar sportieve levensstijl zag ze er voor haar vijftig jaar zeer jeugdig uit. Ze had de uitstraling van een echte veldagent. Haar alerte ogen en getrainde lichaam verrieden dat er onder haar keurige mantelpak een uiterst vaardige agent schuilging. Alex waardeerde dit in haar. Volgens hem was Sloand, in tegenstelling tot een hoop andere bazen, iemand met wie hij graag in het veld opereerde. Haar jarenlange ervaring bij vele overheidsinstanties, waaronder MI6, maakte haar tot een icoon in zijn wereld.
Alex stapte de wachtkamer voor haar kantoor binnen. De jonge vrouw achter het bureau keek op en zei: ‘Goedemorgen, Alex. Je kunt meteen doorlopen naar de kamer van mevrouw Sloand. Ze verwacht je al.’ Haar blik heeft iets speels en uitdagends, dacht Alex en terwijl hij doorliep naar de kamer van de directeur, beantwoordde hij haar kleine flirt met een subtiele knipoog.
Masterplan is het debuut van de Nederlandse misdaadauteur Pjotr Vreeswijk. In het dagelijks leven is hij werkzaam als politieman bij de eenheid Den Haag. Hij houdt van verre reizen en deze passie en zijn ervaringen als politieman hebben in combinatie met een onmiskenbaar talent voor schrijven geleid tot de totstandkoming van deze overtuigende actiethriller. Hij trakteert de lezer op verschillende verhaallijnen die zich aanvankelijk onafhankelijk van elkaar ontwikkelen maar die naarmate het verhaal zich verder ontwikkelt steeds meer in elkaar grijpen. De schrijfstijl waar Pjotr Vreeswijk zich van bedient, is uiterst beeldend. Personen komen tot leven, geografische locaties zijn fotografisch en de actie is alsof je er zelf bij betrokken bent.
Bij een actiethriller ligt de nadruk op actie. Achtervolgingen, vuistgevechten, schotenwisselingen, exploderende granaten en een strikte scheiding tussen goed en kwaad zijn belangrijker dan het fraai verwoorden van gedachten en gevoelens of het uitdiepen van personages. Pjotr Vreeswijk heeft dit concept goed toegepast. Masterplan is een boek waar de actie van de bladzijden afspat en dat je op het puntje van je stoel gekluisterd houdt.
Pjotr Vreeswijk heeft zich laten inspireren door Robert Ludlum en is een grote fan van schrijvers als David Baldacci en Tom Clancy. Gelukkig heeft hij tijdens het bedenken en uitwerken van zijn protagonist de andere kant op gekeken. Alex De Klerk is een man die vrij van storende Amerikaanse stereotyperingen en clichés is gebeeldhouwd. Hij heeft een heel eigen “look and feel” en onderscheidt zich daardoor in positieve zin van andere actiehelden. Dit verdient alle lof. Ook de andere personages in het boek spreken tot de verbeelding. Ze zijn bijna tastbaar.
In actiethrillers is het onvermijdelijk dat er een spel wordt gespeeld met de grenzen van de geloofwaardigheid van plot en actie maar Pjotr Vreeswijk is er goed in geslaagd de grensoverschrijdingen acceptabel te doseren. Masterplan moet beoordeeld worden als actiethriller en in dat genre is het een enerverende en daverende pageturner van internationale allure.
Masterplan is een uitstekend debuut. De manier waarop en de stijl waarmee Pjotr Vreeswijk het genre van actiethriller benadert, geeft hem nu al een geheel eigen plek in de Nederlandse thrillertraditie. Dat is voor een debuut een grote verdienste.
Uitgeverij LetterRijn - Leidschendam
ISBN: 978 94 9187 531 1
Deze recensie verscheen eerder bij de boeken- en leesclub De Perfecte Buren