Een man die zijn hond uitlaat vindt in een bos bij het Tryvannmeer het lichaam van een zesjarig meisje. Zij is met een springtouw opgehangen aan de tak van een boom en keurig gekleed in nieuwe poppenkleertjes. Zij draagt een rugtasje met schoolboeken en om haar nek hangt een vliegtuiglabel waarop de woorden Ik reis alleen geschreven staan. Een speciale onderzoekseenheid onder leiding van de ervaren inspecteur Holger Munch wordt belast met het onderzoek. Hij werkt samen met de excentrieke maar uiterst getalenteerde Maria Krüger. Zij ontdekt op de pinknagel van het vermoorde meisje het getal 1 en vreest dat de moordenaar opnieuw zal toeslaan. En die vrees is gegrond.....
Twee verwaarloosde broers ontdekken een christelijke sekte die zich onder leiding van een megalomane leider in een bos heeft gevestigd. Over de sekte en haar leden doen de vreemdste verhalen de ronde en Tobias, een van de twee broers, wil weten wat er precies aan de hand is en gaat op onderzoek uit. Iets wat hij beter niet had kunnen doen.
Samuel Bjørk is het pseudoniem voor de Noorse schrijver, toneelschrijver en singer/songwriter Frode Sander Øien (1969). Hij debuteerde in 2001 met de roman Fantastiske Pepsi Love. Ik reis alleen is zijn debuut als misdaadauteur. In een beeldende en vloeiende stijl vertelt Samuel Bjørk een aangrijpend en adembenemend verhaal dat diepe indruk maakt. Schrijven over kindermoorden ligt gevoelig maar door de respectvolle manier waarop hij het onderwerp, hoe gruwelijk en huiveringwekkend het ook is, benadert, wordt het nergens ongemakkelijk en laat hij zien dat hij een getalenteerd schrijver is. Bjørk is een meester in het stijlvol verwoorden van gedachten, gevoelens en gebeurtenissen zonder hoogdravend te worden. Het maakt het verhaal heel erg toegankelijk.
Mia Krüger zat op de platte rots aan zee met een witte muts over haar lange, ravenzwarte haar en een plaid om zich heen. Het was midden op de dag. Bij de apotheek had ze iemand horen zeggen dat de lente dit jaar vroeg was in Trøndelag, maar Mia had het doorgaans koud en van die zogenaamde warmte had ze niet veel gevoeld.
Nog zes dagen. Zes lege vakjes op de kalender in de keuken, en ze merkte dat ze zich erop verheugde.
De dood is zo erg niet.
De laatste dagen ervoer ze het steeds sterker. Rust. De zekerheid dat ze binnenkort zou kunnen loslaten. Ze haalde een paar pillen uit de zak van haar windjack en spoelde ze weg met behulp van de fles die ze mee naar buiten had genomen. Mia glimlachte en keek uit over zee. Aan de horizon gleed een vissersboot voorbij. De aprilzon gaf de wolken kleur en het water onder aan de rots glinsterde. Ze had de afgelopen dagen veel nagedacht. Over haar dierbaren, dat wil zeggen, degenen die haar dierbaar waren geweest. Alleen zij was er nu nog, en binnenkort zou zij er ook niet meer zijn. Op deze aardbol. In deze werkelijkheid, zoals oma gezegd zou hebben. Mia nam nog een slok uit haar fles.
Sigrid was altijd ieders oogappel geweest. Sigrid met de lange blonde haren. Die zo goed kon leren. Die dwarsfluit en handbal speelde en met iedereen bevriend was. Mia had nooit een probleem gehad met alle aandacht die Sigrid kreeg. Sigrid maakte nooit misbruik van die aandacht, nooit een kwaad woord tegen wie ook, waar dan ook over. Sigrid was zonder meer fantastisch, maar het was heerlijk geweest, iedere keer dat oma Mia apart had genomen en had gezegd dat zij bijzonder was.
Jij bent heel bijzonder, weet je dat? Met de andere kinderen is niets mis, maar jij weet dingen, hè, Mia? Jij ziet toch dingen die anderen niet zo goed doorhebben?
Ook al was oma niet echt haar oma, ze had altijd het gevoel gehad dat er iets tussen hen was. Een band, een soort verwantschap. Misschien omdat ze qua uiterlijk op elkaar leken. Misschien omdat ze Mia bijna als een vriendin behandelde, een soort medeplichtige in het anders-zijn. Oma had Mia alle mogelijke dingen over haar leven verteld, had er nooit doekjes om gewonden als het om iets echt belangrijks ging. Dat ze heel veel mannen had gehad en dat je niet zo bang voor mannen hoefde te zijn, dat ze eigenlijk maar ongevaarlijke konijntjes waren. En dat ze de toekomst kon voorspellen, en dat er meer werkelijkheden dan deze waren, dus dat je niet zo bang hoefde te zijn voor de dood. Het is dat christendom, had haar oma gezegd, dat van de dood iets negatiefs heeft gemaakt om te zorgen dat we in angst leven voor hun god, de dood is de hel, of de hemel, volgens hen in elk geval het einde van alles, maar weet je, Mia, oma is er niet zo zeker van dat het afgelopen is met de dood. Ik ben in elk geval niet bang.
Thuis in Åsgårdstrand hadden boze tongen oma voor heks uitgemaakt, maar daar had ze zich weinig van aangetrokken.
Ik reis alleen is uiterst intelligent geconstrueerd en dermate indringend dat je het boek maar moeilijk kunt wegleggen. Het verhaal kent verschillende lijnen die kundig met elkaar verweven worden. Kindermoorden, een ontvoering uit het verleden, een moeder in een verzorgingstehuis, het bijna ondraaglijke gemis van een gestorven zus, verwaarloosde kinderen, een christelijke sekte, het lijkt allemaal niets met elkaar te maken te hebben maar aan het einde valt alles op zijn plaats en zijn er geen vragen meer.
De beschrijving van de personages is zo overtuigend dat je het idee hebt dat je zelf deel uitmaakt van het verhaal. Vooral de hoofdpersonages spreken tot de verbeelding. Holger Munch, de oude rot in het vak voor wie het onderzoek erg persoonlijk dreigt te worden en Mia Kruger die verbanden ziet die anderen ontgaan, zijn in de wereld van het spannende boek twee nieuwe speurders die zich op unieke wijze onderscheiden van andere en in deze wereld een grote toekomst hebben.
De opbouw van de spanning is goed gedoseerd en na een aantal verrassende plotwendingen mondt verhaal uit in een enerverende en geloofwaardige ontknoping. Ik reis alleen heeft alles wat een goede thriller moet hebben: een origineel verhaal, diepgang, een intelligent plot, goed gedoseerde spanning, tot de verbeelding sprekende personages en een schrijfstijl die er voor zorgt dat de lezer er in hoge mate bij betrokken is.
Ik reis alleen is een intelligente, verslavende, meeslepende en huiveringwekkende thriller. Een briljante pageturner van grote klasse.
Noorse titel: Det Henger en Engel Alene i Skogen
Vertaling: Renée Vink
Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff - Amsterdam
ISBN: 978 90 245 6555 9
© 2015 Joop Liefaard
Een briljante pageturner van grote klasse
Deze recensie verscheen eerder bij Hebban|Crimezone?