Aan niemand vertellenSimone van der Vlugt; Anthos – Amsterdam 2012WorldCat•LibraryThing•Google Books•BookFinder Op een avond vindt een man die zijn hond uitlaat het stoffelijk overschot van David Hoogland, een 28 jarige onderwijzer van een basisschool. Hij staat goed bekend, is geliefd bij leerlingen en collega’s en heeft een leuke vriendin. Ondanks dat blijkt David Hoogland te zijn vermoord. De klap met een hamer op zijn hoofd heeft hem niet gedood maar wel het afsnijden van zijn penis waardoor hij is doodgebloed. De moordenaar heeft de penis daarna in de mond van het slachtoffer gestopt als een soort handtekening. Rechercheur Moordzaken Lois Elzinga van het politieteam Noord-Holland Noord en haar partner Fred staan voor een raadsel. Er zijn bijna geen aanwijzingen. Het slachtoffer had een folder van een kunstexpositie in zijn zak maar een bezoek aan kunstenares Maaike Scholten brengt een oplossing niet dichterbij. Als er meer moorden volgen begint Lois langzaam maar zeker verbanden te zien. Voor het ontmaskeren van de dader neemt zij grote risico’s waarmee zij haar eigen leven op het spel zet.

Op de plaats delict is het circus al in volle gang. Als er een melding van moord binnenkomt, gaat eerst de officier van dienst van de politie eropaf; vervolgens worden de officier van dienst van de recherche en het forensisch team erbij gehaald en tegelijk krijgen de piketrechercheurs een oproep.
Fred komt Lois tegemoet lopen.
“Toe maar,” zegt hij met een keurende blik op haar outfit. “Dus zo breng jij je vrijdagavonden door.”
“Altijd.” Lois wendt zich tot haar collega. “Wat hebben we?”
“Het lijk van een jonge man. De heren van de forensische dienst zijn net klaar, dus kijk zelf maar.”
Ze lopen over het natte gras in de richting waar lampen zijn opgesteld en afzetlint in de wind wappert. Bij elke stap voelt Lois haar hakken diep in de modder wegzakken. Moeizaam loopt ze naar de afzetting toe en laat haar legitimatie zien aan de politieagent die de plaats delict bewaakt. Fred doet hetzelfde en ze bukken om onder het lint door te stappen.
Officier van dienst Ramon Koenen staat met GGD-arts Benno Andriesse bij het lijk, dat zich als een donkere vlek tegen het gras aftekent.
“Goed dat je er zo snel bent,” zegt Ramon als hij Lois ziet. “We hebben iets fraais hier.”
Lois gaat naast hem staan. Het slachtoffer ligt op zijn rug in een plas bloed. Zijn broek is naar beneden getrokken en in het felle licht van de lampen die rond de plaats delict staan opgesteld, is een afzichtelijke wond zichtbaar waar eerst zijn
penis heeft gezeten. Die zit nu in zijn mond gepropt.

Aan niemand vertellen is het eerste boek met Lois Elzinga als protagoniste en het begin van een serie misdaadromans. Simone van der Vlugt heeft in het verleden bewezen een goede misdaadauteur te zijn. Zij is meerdere malen voorgedragen voor prijzen en heeft deze ook een aantal keren gewonnen. Met Aan niemand vertellen gaat zij voort op de ingeslagen weg. Het is een goede misdaadroman met een interessant gegeven, dat echter ook door andere auteurs is gebruikt en daardoor aan originaliteit verliest. Het verhaal zit prima in elkaar en het plot is goed uitgewerkt. De schrijfstijl is eenvoudig, nuchter en zonder tierelantijnen. De personages worden goed en beeldend uitgediept. Lois Elzinga is boeiend genoeg voor nog een aantal pakkende misdaadromans. De spanning is overal in het verhaal aanwezig.

Een groot nadeel is dat al vrij vroeg in het verhaal bekend is wie het heeft gedaan. Hoewel het leuk is om te lezen en te ontdekken hoe Lois en haar collega’s het plot uiteindelijk ontrafelen, wordt de spanningsboog daardoor wel minder. De uitleg over psychiatrische fenomenen is duidelijk maar heel erg statisch beschreven.

Met Aan niemand vertellen bewijst Simone van der Vlugt dat zij terecht een van de meest gelezen misdaadauteurs van Nederland is en dat zij in staat is een grote groep trouwe lezers aan zich te binden.

***

Uitgeverij: Anthos – Amsterdam
ISBN: 978 90 414 2347 4

©2013 Joop Liefaard