Geniver en Art Loxley zijn gelukkig getrouwd. Art is een geslaagde zakenman en verdient veel geld met zijn groene investeringsmaatschappij Loxley Benson. Geniver is een succesvolle schrijfster. Wat aan het leven van Geniver en Art ontbreekt is een kind. Acht jaar geleden was Geniver zwanger van een meisje maar haar dochtertje Beth werd dood geboren. Vanaf die dag is het leven van Geniver ingrijpend veranderd en zal nooit meer hetzelfde zijn. Er gaat geen dag voorbij waarop ze niet aan Beth denkt, ze is depressief en aan het schrijven van boeken komt ze niet meer toe. Behandelingen met IVF hebben geen succes en Geniver heeft zich er bij neergelegd dat zij en Art een huwelijk zonder kinderen zullen hebben.

Dan verschijnt er op een dag een vrouw aan de deur van Geniver's woning. Zij vertelt het ongelofelijke verhaal dat Beth helemaal niet dood is. Zij is direct na de geboorte van Geniver afgenomen en zij leeft nog steeds. De wereld van Geniver staat ineens op zijn kop en hoewel zij in eerste instantie het verhaal van de vrouw niet gelooft en als belachelijk afdoet begint ze toch te twijfelen. Geniver vindt bij Art geen gehoor en hij adviseert haar een therapeut te zoeken en ook bij haar beste vriendin Hen vindt ze alleen maar scepsis. Geniver gaat op onderzoek uit en ontdekt een aantal feiten die het verhaal van de vrouw ondersteunen. De verwarring slaat toe. Is Beth inderdaad nog in leven? En zo ja, waar woont ze dan en wie zijn haar ouders? Wat is er acht jaar geleden in het ziekenhuis gebeurd? Is het verhaal van de vrouw aan de deur een sadistische grap? Of is ze paranoia aan het worden en rijp voor opname in een psychiatrisch ziekenhuis?

Ik word wakker. Het bed naast me is leeg. Art is allang naar Heathrow onderweg. Een vochtige handdoek ligt op zijn hoofdkussen. Geïrriteerd duw ik hem op de grond.
Een halfuur later ben ik aangekleed en smeer ik boter en jam op mijn geroosterde boterham. De dag strekt zich voor me uit. Mijn normale les op de woensdagochtend is geannuleerd en ik heb geen afspraken. Zelfs niet koffiedrinken met Hen. Maar ik heb het knagende gevoel dat ik vandaag iets moet doen.
Je zou kunnen gaan schrijven, zegt een stem in mijn hoofd.
Ik negeer het.
De bel gaat en ik loop naar de voordeur. Ik verwacht niemand. Waarschijnlijk is het de postbode maar. Toch kun je niet voorzichtig genoeg zijn. Ik doe de ketting erop, open de deur en kijk door het kiertje.
Er staat een vrouw voor de deur. Ze is zwart en groot en van middelbare leeftijd.
Ik denk meteen dat ze wel een Jehova’s getuige zal zijn en verman me.
‘Bent u Geniver Loxley?’ Ze heeft een zachte stem en een heel licht Midlands-accent.
Ik kijk haar aan. ‘Hoe weet u hoe ik heet?’
De vrouw aarzelt. Het is onwaarschijnlijk dat een Jehova’s getuige dit soort informatie heeft, dus nu denk ik dat ik op een of andere adressenlijst sta. Toch bezit de vrouw niet de bravoure van een ervaren verkoopster. Sterker nog, nu ik haar beter bekijk, realiseer ik me dat ze zenuwachtig is. Ze draagt een goedkoop pak van een soort nylon en er zitten zweetplekken onder haar oksels.
‘Ik... ik...’ stottert ze.
Ik wacht, mijn hart slaat opeens op hol. Heeft Art een ongeluk gehad? Of iemand anders die ik ken? De deur zit nog steeds op de ketting. Ik doe de deur echt open. De vrouw perst haar lippen op elkaar. Ze heeft grote ogen van angst en schaamte.
‘Wat is er?’ vraag ik.
‘Het gaat...’ De vrouw haalt diep adem. ‘Het gaat over uw baby.’
Ik kijk haar aan. ‘Wat bedoelt u?’
Ze aarzelt. ‘Ze leeft.’ De donkere ogen van de vrouw kijken dwars door me heen. ‘Uw baby, Beth, leeft.’

?

Sophie McKenzie is een Engelse schrijfster die vooral bekend is geworden door boeken voor kinderen en jong volwassenen. Zij schreef een aantal series die bekend werden onder de namen The Medusa Project, Missing en Flynn. Met deze boeken heeft zij veel prijzen gewonnen. Sluit mijn ogen is haar eerste thriller voor volwassenen. Het boek gaat onder andere over babysterfte en IVF en dat zijn lastige onderwerpen die heel gevoelig liggen. Sophie McKenzie benadert ze met respect. Zij heeft een mooie en beeldende schrijfstijl waarmee ze van Geniver Loxley een overtuigende personage maakt. Het verdriet over het verlies van Beth, de onmacht die bezit van je neemt als niemand je meer lijkt te geloven en je niemand weer kunt vertrouwen en de woede over het feit dat je moederinstinct door de omgeving wordt geamputeerd, maken indruk. Ook de andere personages komen goed uit de verf. Ieder heeft een eigen verhaal en dat maakt hen geloofwaardig. Zij worden ook op een dusdanige manier beschreven dat ieder van hen op de een of andere manier betrokkene zou kunnen zijn.

De spanning is vanaf het begin aanwezig. Er zit een soort dwang in het verhaal die maakt dat je blijft lezen. Je hebt steeds het idee dat je denkt te weten hoe het afloopt maar je wordt toch steeds weer op het verkeerde been gezet. Het is allemaal net even iets anders dan je denkt. De ontknoping van het verhaal is redelijk verrassend maar duurt te lang en schuurt soms tegen de grenzen van geloofwaardigheid aan. En dat gaat ten koste van de spanning. Die zakt iets in omdat het te lang wordt uitgerekt. De laatste bladzijden raken je echter weer vol. Totaal onverwacht en onvoorzien tovert Sophie McKenzie een mooie en als je er goed over nadenkt beangstigende wending uit haar pen.

Sluit mijn ogen is een boeiende thriller waarmee Sophie McKenzie laat zien dat zij niet alleen goed voor kinderen en jong volwassenen kan schrijven maar ook kan overtuigen voor de liefhebbers van het spannende boek.

****

Engelse titel: Close my eyes
Vertaling: Jolanda te Lindert
Uitgeverij: A.W. Bruna - Utrecht
ISBN: 978 90 449 6957 3

© 2014  Joop Liefaard