Adam Snow is een antiquaar die op weg naar zijn huis in Londen besluit om niet de snelweg te nemen maar via secundaire wegen te rijden. Hij verdwaalt en komt terecht bij een vervallen huis met een verwilderde tuin. Als hij het huis van dichtbij wil bekijken voelt hij plotseling heel duidelijk een kinderhand in zijn eigen hand. Toch is hij helemaal alleen. Hij kan deze gebeurtenis niet vergeten, zeker niet als er nog een paar onverklaarbare voorvallen plaatsvinden. Sommigen veroorzaken een oncontroleerbare en diepe angst die hem aan zichzelf doen twijfelen. Zelfs als hij onderweg is naar een Frans klooster om een First Folio of Shakespeare te beoordelen laat het handje hem niet los. Aangeslagen en op het randje van een zenuwinzinking komt hij bij het klooster aan.

Susan Hill (1942) werd gedurende de Tweede Wereldoorlog in een bitterkoude nacht geboren in het Engelse plaatsje Scarborough. Ze studeerde aan de Convent Grammar School en later aan het beroemde en prestigieuze King's College in Londen. Ze is vooral bekend geworden door een aantal griezelverhalen, zoals The woman in black en de Simon Serrailler thrillers. De kleine hand is haar laatste boek en met 121 digitale pagina's beperkt van omvang. Je kunt het bijna een novelle noemen. Susan Hill heeft een aangename schrijfstijl waarmee zij situaties en gedachten goed verwoord. Het is dan ook teleurstellend dat zij met dit goede schrijverstalent er niet in geslaagd is De kleine hand echt griezelig te maken. Twee elementen die in een griezelverhaal niet mogen ontbreken zijn een goed opgebouwde enge spanning en een onheilspellende atmosfeer. Beide elementen vind je in het verhaal niet terug en dat is jammer want het biedt ruimschoots de gelegenheid er iets heel engs van te maken.

Ik beleefde één keer een verontrustend moment toen ik op een luchthaven een krant kocht. Het was uitzonderlijk druk en terwijl ik in de rij ging staan, baande iemand zich zo gejaagd langs me heen dat ik bijna omviel. Nog voordat ik mijn evenwicht had hervonden, gleed er een kinderhand in de mijne, maar toen ik naar beneden keek, zag ik dat het een echte hand was. Hij was van een jongetje dat zich in paniek aan me had vastgeklampt omdat de gehaaste reiziger hem ook bijna omver had gelopen. Binnen een paar tellen liet hij me los en vond hij zijn moeder weer. Zijn hand had op een bepaalde manier hetzelfde aangevoeld als die van het andere kind, maar in andere opzichten was hij juist heel anders – warm in plaats van koud, klam in plaats van glad. Ik kon me niet herinneren wanneer een kind van vlees en bloed voor het laatst mijn hand had gepakt, maar het moest jaren geleden zijn. Toch kon ik het onderscheid tussen de handen heel goed voelen.
Het was half juni voordat ik het weer wat rustiger kreeg. Ik had tijdens de weken daarvoor goede zaken gedaan en onder andere voor mijn cliënt in Sussex twee zeldzame boeken van de Kelmscott Press bemachtigd, en gave, gesigneerde eerste edities van alle romans van Virginia Woolf, nog praktisch in nieuwstaat in hun stofomslag. Ik was er ontzettend blij mee en wilde ze graag snel aan hem overdragen. Ik ben goed verzekerd, maar als je zulke boeken verliest of beschadigt, weegt geen enkel geldbedrag ertegen op.
Daarom sprak ik af dat ik ze zou komen brengen.
In mijn achterhoofd nam ik me voor om ook weer op zoek te gaan naar het Witte Huis.

Susan Hill geeft niet aan in welke tijd het verhaal zich afspeelt maar door het noemen van digitale zaken als internet en email mag je ervan uitgaan dat het in het recente verleden speelt. De personages zijn oppervlakkig uitgewerkt. De antiquaar Adam Snow is een sympathieke man en de manier waarop de gebeurtenissen zijn geestelijke stabiliteit aantasten is goed beschreven maar het beeld dat je van hem krijgt toont lacunes. Adam's broer Hugo blijft ondanks het feit dat er met hem heel wat is gebeurd onderbelicht en ook andere personages komen oppervlakkig over.

De kleine hand is een griezelverhaal waarin de spanning ontbreekt. De ontknoping past in het verhaal en is geloofwaardig hoewel soms wat geforceerd. Het is geen slecht boek, verre van dat; het zorgt voor een aangename leesmiddag of avond maar het is niet wat het pretendeert te zijn. Een griezelverhaal dat je de stuipen op het lijf jaagt. En als je het boek sluit blijf je met teveel vragen achter.

Engelse titel: The small hand
Vertaling: Mieke Trouw-Luyckx
Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff - Amsterdam
ISBN: 978 90 218 0452 1

© 2015 Joop Liefaard