DuivelskusWorldCat•LibraryThing•Google Books•BookFinder Vivian Glenne is getrouwd met Roy en heeft uit dat huwelijk twee zoontjes. Uit haar eerdere huwelijk met Colin heeft zij een oudere zoon Danny. Deze Colin eist een heleboel geld van haar. Vivian en haar collega Birgit delen een paar geheimen met elkaar en de man van Birgit, Frank is daar behoorlijk kwaad over. Dan vindt een vrouw die haar hond uitlaat het lichaam van Vivian. Zij is vermoord met een spade. Op de dag voor de moord heeft Vivian ruzie met een man in een BMW en een rode trui. Danny die vermoedt dat zijn vader de dader is begint valse sporen te leggen om de verdenking op een ander te schuiven.
De moord wordt onderzocht door inspecteur Cato Isaksen en zijn collega Marian Dahle. Het is vakantietijd en het politieteam is daarom onderbezet. Tijdens hun onderzoek schieten Cato en Marian niet veel op. Zij vinden geen bruikbare sporen, getuigen zijn er niet, betrokkenen willen nauwelijks meewerken en de hoofdverdachte is onvindbaar. Dan wordt het jongste zoontje van Vivian en Roy ontvoerd uit de kindercreche.
Op de brug over het metrospoor was met rood-wit houten verkeershekken een wegversmalling aangebracht. Distels en fluitenkruid tierden welig aan het einde van de betonnen zijkant. Het spoor lag in de diepte. Her en der stonden bedrijfspanden. Er kon slechts één auto per keer over de brug. De grijze gedeukte Ford reed hem tegemoet. Hij herkende hem meteen, het was Vivians auto. Snel wierp hij een blik op de klok op het dashboard. Die gaf 16.52 aan. Hij trapte het gaspedaal in. De witte pijl boog zijn kant op. Vivian gaf ook gas. Hij boog naar voren. Zíj moest verdomme uitwijken! Ze ontmoetten elkaar midden op de brug. Hij remde abrupt. Ze stak haar middelvinger op, manoeuvreerde haar auto naar rechts en wrong zich langs hem heen. Hij sloeg met zijn vuist op het stuur en zwaaide dreigend naar haar. De woede sloot zich als een klauw om zijn hart, donker en vertrouwd. De laatste keer dat ze elkaar spraken was een paar dagen geleden, in de kleine kas in het stukje bos bij haar huis. Ze moest hem niet meer. Het was over. Dat moment stond hem opnieuw helder voor de geest, de warme, zoetige lucht van aarde en warm plastic, de schaduwen van de boomstammen die donkere strepen vormden op het vieze dak, het flikkerende licht dat door de bladeren scheen. Dat was het dan, het ogenblik dat alles voorbij was en er niets meer was. Ze had hem op zijn wang gekust, om te laten zien dat ze ondanks alles op hem gesteld was. Maar dat was gewoon spel. Hij had nooit iets voor haar betekend. Ze had naar sigaretten geroken, en naar parfum. Hij was op handen en voeten gevallen en zijn handen hadden door de dorre bladeren op de grond gemaaid. Zij liep gewoon weg.
Duivelskus is de tiende misdaadroman van de hand van de Noorse schrijfster Unni Lindell. Ik heb meerdere van deze boeken gelezen en dat altijd met veel plezier. Duivelskus begint met een aantal korte hoofdstukken waarin wij kennis maken met de hoofdpersonen van het verhaal en dat zijn er nogal wat. Na dit wat rommelige begint worden Cato en Marian geintroduceerd en begint het politiewerk. Cato en Marian hebben nog steeds een moeizame relatie met elkaar en dat komt vooral door de onvoorspelbaarheid van handelen van Marian. Zij is van tijd tot tijd een ongeleid projectiel. De twee karakters worden goed uitgewerkt.
Het verhaal heeft veel vaart en maar leest op momenten niet echt prettig. De politiemensen weten niet goed wat zij met de zaak aan moeten, nemen besluiten, herroepen deze weer, zij schieten van hier naar daar door het verhaal zonder dat er van een consistente lijn sprake is. Nu is een dergelijke opzet van een misdaadverhaal niet ongewoon maar in Duivelskus is het teveel hap snap en soms heel erg verwarrend. Pas tegen het einde als er meer lijn in het verhaal komt, is het beter te lezen en wordt het echt spannend. De ontknoping is verrassend.
Met Duivelskus heeft Unni Lindell in mijn ogen de plank een beetje misgeslagen. Het thema van het verhaal is interessant en er is een zeker een goede misdaadroman van te maken maar Unni Lindell is daar niet helemaal in geslaagd. Zij kan veel beter en hopelijk zal ze dat in een volgend boek weer laten zien.
***
Zweedse titel: Djevelkysset
Vertaling: Carla Joustra en Lucy Pijttersen
Uitgeverij: UitgeverijQ – Amsterdam
ISBN: 978 90 214 4318 8
©2013 Joop Liefaard
Meer berichten over Unni Lindell.
Drie zussen Judith, Lisbeth en Carol die voor het kerstfeest bij elkaar komen. Berit, de grootmoeder van de drie zussen en de vrouw die hen heeft opgevoed omdat hun eigen moeder het liet afweten, ligt op sterven in een verzorgingshuis. Holger Eliassen, een gepensioneerde politieman die denkt te weten wie er voor de dood van drie mannen verantwoordelijk is. Zie hier de hoofdrolspelers uit de misdaadroman Roodkapje van Unni Lindell.
Kari Helen Bieler zoekt telefonisch contact met Martin Egge, hoofd van de landelijke recherche en een man met foute vrienden, omdat zij hem wil vertellen wat er zestien jaar geleden met haar broertje is gebeurd. Het gesprek zal nooit plaatsvinden omdat Martin Egge wordt overreden. Wat een ongeluk lijkt, wordt een moord wanneer hij in het ziekenhuis om het leven wordt gebracht. Dan is er ook nog een psychopaat die met alles wat hem in de weg staat op gruwelijke wijze afrekent. Hoofdinspecteur Cato Isaksen en zijn team worden op de zaak gezet.