Ik vergeet je nietWorldCat•LibraryThing•Google Books•BookFinder Drie vrienden, Gardar, Katrin en Lif, hebben een oud en vervallen huis gekocht in Hesteyri, een dorpje dat verlaten is en alleen nog in de zomermaanden wordt bezocht door toeristen. Het dorp ligt erg geisoleerd en er is geen electriciteit. De drie vrienden willen het huis restaureren en er een bed and breakfast van maken. Al gauw ontdekken zij dat ze niet alleen zijn en dat iemand of iets er alles aan doet hen te bewegen Hesteyri zo snel mogelijk te verlaten. Zij zijn niet welkom. Of zoals een leerling van Katrin het voor haar vertrek zei zonder te weten waar ze naar toe zou gaan: “Ga niet naar de slechte plek. Je komt niet terug”.
In het stadje Ísafjörður probeert psychiater Freyre zijn leven weer op orde te krijgen. Zijn zoontje wordt al drie jaar vermist en Freyre vreest dat hij dood is. Door de spanningen van deze gebeurtenis is zijn huwelijk gestrand maar zijn ex-vrouw zoekt nog regelmatig contact met hem omdat zij, zoals zij beweert, nog steeds contact met hun zoontje heeft. Hij wil gevonden worden. Freyre werkt samen met de politie bij het onderzoek naar de zelfmoord van een oude vrouw. Naarmate Freyre dieper in de zaak graaft ontdekt hij dingen die verband houden met de verdwijning van zijn zoontje.
“Waarom ligt er een dode vos onder het terras?” Katrín keek zo ver mogelijk onder het terras, maar ze zag alleen duisternis. “Ze gaan normaal gesproken toch dood in hun holen?”
“Waarschijnlijk gaan ze overal dood. Misschien is de arme ziel hier verhongerd tijdens een periode met slecht weer.” Hij haalde zijn schouders op. “En ik neem aan dat de botten die we het eerst gevonden hebben ook van de vos zijn.” Gardar hield de botten omhoog, die eigenlijk nergens leken te passen in het ogenschijnlijk complete skelet dat onder hen in de aarde lag. Niemand zei echter iets. Het enige geluid dat in de schemering weerklonk was Putti’s gejank terwijl hij hoopvol aan de botten in Gardars hand snuffelde, waarna hij achteruitdeinsde.
Pas toen ze dicht tegen elkaar aan in hun aan elkaar geritste slaapzakken lagen, realiseerde Katrín zich dat Gardars verklaring niet klopte. In landelijke gebieden bleven vossen ver bij mensen uit de buurt en zouden ze nooit een hol onder een huis maken. Maar Gardar sliep en Katrín besloot hem niet wakker te maken om haar ontdekking met hem te delen. Ze was nog minder enthousiast om Líf wakker te maken, die diep in slaap naast hen lag, de hond opgekruld maar waakzaam boven op haar slaapzak. In plaats daarvan dacht ze erover na hoe de botten onder de gammele veranda terechtgekomen waren, maar ze viel in slaap voordat ze tot een conclusie was gekomen.
Katríns ademhaling was al een hele tijd regelmatig toen een onduidelijke, menselijke stem van de benedenverdieping naar boven zweefde. Het was een zachte kinderstem die telkens dezelfde niet te onderscheiden woorden leek te herhalen. Ze waren te uitgeput om er wakker van te worden, of om hun slaap te laten verstoren door Putti’s lage gegrom.
Dit zijn de twee verhaallijnen van het boek Ik vergeet je niet van de IJslandse schrijfster Yrsa Sigurdardottir. Aanvankelijk ontwikkelen deze lijnen zich onafhankelijk van elkaar maar naarmate het verhaal vordert beginnen zij elkaar te raken en worden ze op vakkundige wijze in elkaar geweefd. De hoofdstukken worden afwisselend verteld vanuit het perspectief van één verhaallijn en ieder hoofdstuk eindigt met een spannende of griezelige wending in het verhaal.
Vanaf het begin is het verhaal boeiend en intrigerend en weet Yrsa Sigurdardottir een beklemmende sfeer op te bouwen. Vooral dat laatste doet zij erg goed. Naast een thriller wordt het boek dan ook een ghost-story met de bekende elementen, een verlaten huis, dat een verleden en een geheim heeft, een ondefinieerbare en dreigende aanwezigheid van iets of iemand, een vervallen kerkhof, hallucinaties en spookachtige verschijnselen, animositeit en geheimen tussen de drie vrienden en schuldgevoelens bij de psychiater, het is allemaal aanwezig.
De hoofdpersonen in het verhaal worden niet zo goed uitgewerkt als bv. Thóra Gudmundsdóttir, de protagoniste uit eerdere boeken van Yrsa Sigurdardottir maar ze zijn echt genoeg om je er een voorstelling bij te kunnen maken.
Aan het einde komen de twee verhalen bij elkaar, de verborgen geheimen worden ontrafeld en de puzzelstukjes vallen op hun plaats in een macabere en griezelige ontknoping, die heel wat haartjes overeind doet staan. Toen ik de ereader uitzette had ik het idee dat er in dit boek een mooi script zit voor een heel enge film. Ik heb begrepen dat die film er gaat komen.
Ik vergeet je niet is een boeiende, intrigerende en onheilspellende misdaadroman die je zomaar uit je slaap kan houden. Zeer de moeite van het lezen waard. Yrsa Sigurdardottir bewijst dat zij naast Arnaldur Indriðason de top van de IJslandse misdaadliteratuur vertegenwoordigt. Yrsa heeft ergens gezegd dat het boek losjes is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Daarover kun je het e.e.a teruglezen op het interessante weblog Murder is everywhere. Het verhaal op dit blog bevat geen spoilers maar draagt in hoge mate bij aan de sfeertekening in het boek.
****
IJslandse titel : Ég man thig
Vertaling: Corry van Bree
Uitgeverij: The House of Books – Vianen
ISBN: 978 90 443 3888 1
©2013 Joop Liefaard
Meer berichten over Yrsa Sigurdardottir.
In 1973 wordt Heimaey, een van de Westmanneilanden voor de kust van IJsland, getroffen door een vulkaanuitbarsting. De bewoners worden geevacueerd en veel huizen verdwijnen onder het vulkaanas. Dertig jaar later beginnen archeologen opgravingen in dit Pompeii van het Noorden. In de kelder van een huis worden de gemummificeerde lichamen van drie mensen aangetroffen, die blijken te zijn vermoord en een kartonnen doos met daarin een menselijk hoofd. Het huis behoorde toe aan de ouders van Markús Magnússon. Omdat Markús geprobeerd heeft de opgraving van het huis tegen te houden, valt de verdenking al snel op hem. Als Markús’ jeugdvriendin Alda wordt vermoord, pakken donkere wolken zich boven zijn hoofd samen. Hij roept de hulp in van advocate Thorá Gudmundsdóttir. Zij ondervindt tijdens haar onderzoek maar weinig medewerking van de bevolking van het eiland.